در مارس 2020 و پس از اعلام رسمی سازمان بهداشت جهانی (WHO) در مورد همه‌گیری COVID-19، اضطراب و ترس در همه جوامع افزایش یافت. احتمال بالای سرایت و عدم درمان قطعی، سیستم های بهداشتی را مجبور به اعمال انواع محدودیت های اجتماعی کرده بود. این محدودیت‌ها اثرات منفی بر انواع مختلف پریشانی روانی در افراد، به‌ویژه در افرادی که سابقه پزشکی مثبت از نظر بیماری‌های روانی داشتند، خود را نشان داد. ارتباطات اختلالات روانی ضعیف در طول قرنطینه کووید-19 با مصرف الکل و اختلال در رژیم غذایی، اختلالات خواب و فعالیت بدنی کمتر مرتبط بود. احتمال افزایش نرخ اختلالات روانپزشکی ممکن است در شرایط قرنطینه دست کم گرفته شود. از آنجایی که شناسایی و درمان افراد آلوده تمرکز اصلی بوده، در دوران کووید-19 توجه کافی به سلامت روان معطوف نبوده است.

سندرم متابولیک (MetS) که به آن سندرم مقاومت به انسولین نیز گفته می شود، شامل تعدادی از عوامل خطر مانند فشار خون بالا، دیس لیپیدمی، هیپرگلیسمی و چاقی شکمی است و به عنوان یکی از مهم ترین چالش های بالینی و مشکلات بهداشت جهانی شناخته شده است. شیوع سندرم متابولیک طی سه دهه گذشته افزایش یافته است و در حال حاضر بیش از یک میلیارد نفر در جهان تحت تأثیر سندرم متابولیک قرار دارند. فدراسیون بین المللی دیابت (IDF) تخمین زده است که 25 درصد از جمعیت بزرگسال جهان مبتلا به سندرم متابولیک است. مطالعات اپیدمیولوژیک مختلف ارتباط بین اختلالات متابولیک و عصبی را نشان داده اند. سندرم متابولیک با اختلالات سیستم عصبی مرکزی (CNS) و اختلال عملکرد شناختی مرتبط است. شواهد زیادی نشان می دهد که چندین بیماری عصبی (NDD) مانند آلزایمر، پارکینسون و هانتینگتون با سندرم متابولیک در ارتباط هستند.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) سندرم متابولیک (MetS) را به عنوان یک حالت پاتولوژیک متشکل از چاقی، مقاومت به انسولین، فشار خون بالا، سطح چربی بالا و نسبت دور کمر به باسن (WHR) تعریف می‌کند. سندرم متابولیک در صورتی رخ می دهد که حداقل سه مورد از پارامترهای ذکر شده در بالا مشاهده شود. بر اساس داده های مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS)، شیوع سندرم متابولیک در نوجوانان بالغ در ایران 24 درصد در زنان و 42 درصد در مردان است. علاوه بر این، کل بروز سندرم متابولیک در افراد 20 سال و بالاتر 550.9 در هر 10000 نفر و برای مردان 794.2 در 10000 و برای زنان 443.5 در 10000 نفر بود.

آنوریسم آئورت به عنوان اتساع قطر آئورت که حداقل 50 درصد بزرگتر از اندازه مورد انتظار در یک جمعیت طبیعی است تعریف می شود. آنوریسم آئورت توراسیک 60 درصد احتمال دارد که ریشه آئورت یا آئورت صعودی را درگیر کند. در حال حاضر، روش جراحی مرسوم برای درمان اتساع ریشه آئورت، روش Bentall است که یکی از عمل‌های جراحی پیچیده قلبی که در آن هر دو دریچه آئورت قلب و ریشه آئورت و شریان آئورت صعودی با هم تعویض می شوند. این عمل در بیماریهای مشترکی که همزمان شریان آئورت صعودی و دریچه آئورت مشکل دارند، انجام می شود.

کووید-19 مهم ترین چالش سیستم های مراقبت بهداشتی ما در عصر مدرن با مجموع مرگ و میر تایید شده حدود 7 میلیون مورد در 771 میلیون ابتلای تایید شده تا اکتبر 2023 بوده است. متداول‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های ثبت‌شده پیش‌آگهی شدید در بیماران کووید-19 شامل سن، جنسیت، یافته‌های حاصل از اسکن‌های توموگرافی کامپیوتری (CT)، سطح پروتئین واکنش‌گر C، سطح لاکتیک دهیدروژناز و تعداد لنفوسیت‌ها می‌شود. علاوه بر این، بیماران مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای، شرایط نامطلوب تری را نسبت به افراد بدون بیماری زمینه ای تجربه می‌کنند. بیماران کووید-19 با سابقه فشار خون بالا، چاقی، بیماری مزمن ریوی، دیابت و بیماری های قلبی عروقی ممکن است منجر به بدتر شدن علائم بیماری شوند.

عفونت محل جراحی یا SSIs عفونتی شایع در میان بیماران با سابقه ی انواع جراحی می باشد. با وجود اقدامات احتیاطی و پروتکل هایی زیادی که برای جلوگیری از عفونت در محل جراحی وجود دارد، همچنان بین ۱ تا ۳ درصد احتمال دارد که فرد دچار این عفونت شود. اگر جراحی بدون ایمپلنت باشد معمولاً ممکن است در۳۰ روز اول بعد از جراحی این اتفاق بیافتند و اگر ایمپلنت در بدن بیمار تعبیه شود حتی تا یک سال پس از جراحی هم ممکن است فرد دچار این عفونت شود.

آسم یک بیماری التهابی مزمن راه های هوایی است که با انقباض برونش، التهاب و تنگی نفس همراه است و با علائم بالینی سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس که توسط محرک های درون زا یا برون زا تحریک می شود، مشخص می شود. شیوع جهانی آسم بیش از 350 میلیون نفر در سراسر جهان تخمین زده می شود که بیشتر موارد آسم در دوران کودکی رخ می دهد. در سال گذشته، شیوع خس خس سینه در کودکان ایرانی 6 تا 7 ساله و 13 تا 14 ساله به ترتیب 7.6 و 10.7 درصد بوده است.

پیوند بای پس عروق کرونر (CABG) در سال 1968 معرفی شد و به سرعت به عنوان درمان استاندارد برای بیماران مبتلا به آترواسکلروز پذیرفته شد. CABG به طور کلی با استفاده از دستگاه بای پس قلبی ریوی (پمپ روشن) و تکنیک های قلب تپنده (پمپ خاموش) انجام می شود. مطالعات این دو نوع CABG و مقایسه تأثیر آنها بر مرگ و میر و عوارضی مانند انفارکتوس میوکارد و سکته مغزی هیچ تفاوت کوتاه مدتی را بین این رویکردها نشان نداد، در حالی که برخی مطالعات دیگر تأثیر امیدوارکننده تری را در پیامدهای طولانی مدت تکنیک پمپ خاموش در مقابل پمپ روشن برای درمان نشان دادند.

سیگار یک عامل خطر قابل اصلاح و شناخته شده برای بیماری عروق کرونر (CAD) با عوارض و مرگ و میر قابل توجه است. اگرچه اثرات نامطلوب سیگار به خوبی ثابت شده است، شواهدی مبنی بر «پارادوکس سیگاری» بیش از 40 سال پیش ظاهر شد، زمانی که گزارش شد که به دنبال انفارکتوس حاد میوکارد (MI)، افراد سیگاری به طور متوسط نرخ بقای طولانی‌تری نسبت به غیرسیگاری‌ها داشتند. این پیامد پس از MI حاد تا حدی به سن کمتر سیگاری‌ها، بیماری‌های همراه کمتر و بار ترومبوز بیشتر در آنها نسبت داده می‌شد. بعدها، تحقیقات مختلفی که در دوران ترومبولیتیک انجام شد نیز این پدیده را توصیف کرد.

فیبریلاسیون دهلیزی (AF) شایع ترین آریتمی قلبی و عامل خطر اصلی سکته مغزی ایسکمیک است. بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد (AIS) و AF در معرض خطر بیشتری برای مرگ و میر و سکته مغزی مکرر هستند. با این حال، تشخیص AF در بیماران مبتلا به سکته اخیر می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا 25٪ از اپیزودها، AF حمله ای (PAF) هستند و اغلب کوتاه مدت و بدون علامت میباشند. در حال حاضر، به تمام بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد یا ایسکمیک گذرا (TIA) بدون AF از قبل شناخته شده توصیه می شود که در 24 ساعت اول تحت نظارت الکتروکاردیوگرافی کوتاه مدت (ECG) قرار گیرند و در صورت امکان حداقل به مدت 72 ساعت تحت نظارت مداوم ECG قرار گیرند.