استراتژی‌های مختلف ضدترومبوتیک برای پیشگیری از عوارض قلبی‌عروقی در بیماران مبتلا به بیماری کاوازاکی

رژیم‌های ضدترومبوتیک مانند آسپیرین (ASA)، هپارین با وزن مولکولی پایین (LMWH) و کلوپیدوگرل درمان‌های دارویی اولیه‌ای هستند که در موارد CAA تجویز می‌شوند. اگرچه بیماری شریان کرونری هنوز عمدتاً ناشی از آترواسکلروز است، شواهد فزاینده‌ای ارتباط بین آنوریسم‌های کرونری و بیماری کاوازاکی را نشان می‌دهد.

بیماری کاوازاکی یکی از مهم‌ترین عوامل زمینه‌ای است که در صورت عدم درمان می‌تواند باعث ایجاد CAA در کودکان شود. حدود 25% موارد درمان‌نشده بیماری کاوازاکی به CAA مبتلا می‌شوند که می‌تواند به عوارض دیگر و بالقوه کشنده در آینده منجر شود. کاهش این اثرات بالقوه شدید در بیماری کاوازاکی مستلزم توجه به درمان ضدترومبوتیک آنوریسم‌های کرونری است. درمان استاندارد برای فاز حاد بیماری کاوازاکی شامل ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG) و آسپیرین است. در فاز حاد بیماری کاوازاکی، داروهای ضدترومبوتیک برای پیشگیری از تشکیل ضایعات شریان کرونری (CAL) یا پس از توسعه CAA برای مدیریت عوارض بعدی مانند ترومبوز استفاده می‌شوند.

در حالی که عوامل ضدپلاکتی مانند آسپیرین به‌طور گسترده استفاده شده‌اند، نقش درمان ضدانعقاد همچنان موضوع بحث است و به‌طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است. مزایای بالقوه داروهای ضدانعقاد در پیشگیری از حوادث ترومبوتیک باید در برابر خطرات عوارض خونریزی، به‌ویژه در جمعیت کودکان، سنجیده شود. به همین منظور رامین عهاصم‌پور و همکاران مطالعه‌ای جهت ارائه ارزیابی جامع از شواهد موجود در مورد روش‌های درمان ضدترومبوتیک برای پیشگیری از تشکیل CAL در فاز حاد بیماری کاوازاکی و عوارض قلبی‌عروقی ناشی از CAA انجام دادند.

جستجوی سیستماتیکی در پایگاه‌های داده اصلی شامل  PubMed، Scopus، Web of Science و Embase انجام شد. عوارض جدی قلبی‌عروقی  (MACE)، انفارکتوس میوکارد (MI)، تنگی، خونریزی، انسداد و تشکیل ضایعات شریان کرونری (CAL) به‌عنوان پیامدهای اصلی در نظر گرفته شدند. کیفیت مطالعات با استفاده از استانداردهای CONSORT برای کارآزمایی‌ها و STROBE برای مطالعات مشاهده‌ای ارزیابی شد. متاآنالیز، همراه با تحلیل حساسیت و رگرسیون متا، برای مقایسه اثربخشی استراتژی‌های دارویی در پیامدها انجام شد.
این مطالعه شامل 21 تحقیق با 1045 بیمار برای بررسی عوارض CAA و 41536 بیمار برای پیشگیری از تشکیل CAA بود. نتایج این مطالعه که در مجله BMC Pediatrics در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که در کودکان مبتلا به CAA ثانویه به بیماری کاوازاکی، افزودن وارفارین به آسپیرین با کاهش معنادار احتمال انفارکتوس میوکارد و مرگ‌ومیر در مقایسه با استفاده تنها از آسپیرین همراه بود. با این حال، تفاوت معناداری در MACE و انسداد مشاهده نشد. تحلیل حساسیت نشان‌دهنده کاهش ترومبوز، MACE ، و انسداد  بود. رگرسیون متا نتایج معناداری نشان نداد.

این بررسی نشان داد در فاز حاد بیماری کاوازاکی، افزودن آسپیرین با دوز بالا به رژیم معمول IVIG به‌تنهایی سودی نشان ندارد. با این حال، پیچیدگی پیامدها و تنوع در مداخلات ضدترومبوتیک نشان‌دهنده نیاز به رویکردهای شخصی‌سازی‌شده و تحقیقات بیشتر است.