در دهه‌های اخیر، روش دریچه درون دریچه (Valve-in-Valve - ViV) به عنوان یک روش نوین و کم‌تهاجمی برای تعویض دریچه‌های قلبی مصنوعی فرسوده، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این روش به ویژه برای بیمارانی که توانایی تحمل جراحی بازِ قلب را ندارند، مزیت‌های قابل توجهی دارد. با این حال، به دلیل نو بودن این روش، عوارض و مشکلات احتمالی آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

این مقاله، به بررسی یک مورد نادر از عفونت شدید دریچه مصنوعی پس از انجام عمل ViV می‌پردازد. این مورد متعلق به زنی ۷۵ ساله با سابقه بیماری‌های زمینه‌ای مانند سندرم چورگ-اشتراوس و دیابت است که یازده سال پیش دو دریچه مصنوعی قلب دریافت کرده بود و به علت خرابی دریچه میترال، یک سال قبل تحت روش ViV قرار گرفته بود.

تقریبا یک سال پس از این عمل، بیمار با علائمی از جمله تب بالا و خستگی شدید به بیمارستان مراجعه کرد. آزمایش‌ها مشخص کرد که وی به عفونت ناشی از باکتری Klebsiella oxytoca مبتلا شده است که به شکل یک آبسه چرکی در کنار دریچه بیوپروتزی میترال بروز یافته و به بطن چپ قلب هم راه پیدا کرده بود. تشخیص دقیق این وضعیت با استفاده از اکوکاردیوگرافی سه‌بعدی صورت گرفت که امکان مشاهده دقیق‌تر ضایعه را فراهم آورد.

بیمار تحت درمان با آنتی‌بیوتیک‌های قوی قرار گرفت، اما خانواده وی با انجام عمل جراحی جهت خارج کردن ضایعه موافقت نکردند. متأسفانه، وضعیت بیمار پس از چند روز وخیم‌تر شد و در نهایت فوت کرد.

این مقاله نشان می‌دهد که اگرچه روش ViV مزایای زیادی دارد، اما عوارضی مانند اندوکاردیت عفونی (IE) و آبسه در اطراف دریچه مصنوعی ممکن است رخ دهد و خطر بسیار بالایی برای بیماران به همراه داشته باشد. به ویژه افراد مسن و کسانی که بیماری‌های زمینه‌ای دارند، در معرض خطر بیشتری هستند.

تشخیص زودهنگام و استفاده از روش‌های تصویربرداری پیشرفته، از جمله اکوکاردیوگرافی سه‌بعدی، کلید موفقیت در مدیریت این عفونت‌ها است. درمان معمولا ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌های شدید و مداخله جراحی است و تأخیر در جراحی می‌تواند منجر به مرگ بیمار شود.

این مسئله اهمیت بالایی دارد که بیماران دارای دریچه مصنوعی، مخصوصا پس از انجام روش ViV، نسبت به علائم غیرطبیعی مانند تب مداوم، خستگی، و ضعف توجه کنند و در صورت مشاهده هر گونه علامت، سریعا به پزشک مراجعه نمایند. از سوی دیگر، پزشکان و تیم‌های درمانی باید آگاه باشند که در این گونه بیماران عفونت‌های جدی ممکن است حتی پس از چند ماه یا سال رخ دهد و نیازمند مراقبت و پیگیری مستمر است.