ترومبوز سینوس ورید مغزی (CVST) یک اختلال نادر عروق مغزی است که شیوع سالانه آن 3 تا 4 مورد در هر یک میلیون در سراسر جهان است. بروز سالانه از 1.16 تا 2.02 در هر 100000 نفر متغیر است و تفاوت قاره ای قابل توجهی دارد. در ایران واقع در آسیای غربی و مرکزی، بروز این بیماری 12.3 مورد در هر یک میلیون است. ترومبوز سینوس ورید مغزی بر اساس دلایل بالینی تشخیص داده می شود و با یافته های تصویربرداری تأیید و تشخیص زودهنگام، نقش مهمی در بهبود بیماری ایفا می کند. ارزیابی کامل علائم و عوامل مستعد کننده بالقوه و همچنین استفاده از مطالعات تصویربرداری عصبی، برای تشخیص زودهنگام ضروری است.

بیماری ایسکمیک قلب به عنوان خون رسانی ناکافی به بخش موضعی میوکارد به دنبال باریک یا مسدود شدن رگ های خونی مسئول خون رسانی به آن ناحیه تعریف می شود. بر اساس مطالعات متعدد، بیماری قلبی شایع ترین علت مرگ از سال 2021 بوده است. شایع ترین تظاهرات درد قفسه سینه (IHD)، تنگی نفس، خستگی، تعریق و تپش قلب است.

گلیوم ها شایع ترین تومورهای سیستم عصبی مرکزی هستند و با استفاده از ویژگی های تصویربرداری می توان پیش آگهی مرتبط با این تومورها را مشخص کرد. روش‌های تصویربرداری مرسوم نقش حیاتی در تشخیص گلیوم ایفا کرده‌اند، اما محدودیت‌های آن‌ها منجر به کشف تکنیک‌های پیشرفته شده است. به طور سنتی، تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) با وزن T1، T2 و بازیابی وارونگی ضعیف شده سیال (FLAIR) برای تجسم ساختارهای آناتومیکی استفاده می‌شود.

سندرم حاد کرونری (ACS) یک وضعیت پزشکی پرخطر است که برای جلوگیری از عوارض احتمالی و کاهش میزان مرگ و میر نیاز به درمان سریع و موثر دارد. شروع زودهنگام درمان کاهنده چربی با کاهش بیشتر LDL-C در بیماران ACS توصیه می شود تا خطر عوارض اضافی را کاهش دهد. این درمان ها شامل درمان با شدت بالا با استاتین بوده است، اما چندین کلاس اضافی از عوامل کاهش‌دهنده چربی نیز برای کاهش اضافی LDL-C یا به‌عنوان جایگزین برای افرادی که قادر به مصرف استاتین نیستند، در دسترس هستند. این موارد شامل مهارکننده های پروپروتئین کانورتاز سوبتیلیسین/ککسین نوع 9 (PCSK9) است.

دیابت شیرین، یک اختلال متابولیک مزمن پیچیده و یک چالش مهم سلامت جهانی است. شایان ذکر است، بروز این عارضه به دلیل عواملی مانند افزایش جمعیت سالمندان و شهری، شیوع چاقی و گرایش به سبک زندگی کم تحرک به طور پیوسته در حال افزایش است. منطقه مدیترانه شرقی (EMR) شامل گروه متنوعی از کشورهای در حال توسعه با سطوح مختلف زیرساخت ها و منابع مراقبت های بهداشتی است. در این منطقه، دیابت به عنوان یک نگرانی بزرگ برای سلامت عمومی، با 73 میلیون بیمار درگیر و حدود 95 میلیون نفر تا سال 2030 ظاهر شده است.

فیبریلاسیون دهلیزی با شروع جدید پس از عمل (POAF) یکی از شایع ترین عوارض بعد از پیوند عروق کرونر (CABG) است که تقریباً 15 تا 40 درصد از بیماران پس از جراحی را تحت تأثیر قرار می دهد. POAF تأثیر پیش آگهی منفی دارد زیرا بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی (AF) خطر و بروز آمبولی را افزایش می دهند و خطر سکته ایسکمیک 4 تا 5 برابر بیشتر است. روش های جراحی، به ویژه جراحی قلب بای پس قلبی ریوی (CPB)، باعث ایجاد یک پاسخ التهابی سیستمیک می شود که نقش مهمی در ایجاد POAF ایفا می کند. CPB باعث آزاد شدن سیتوکین های پیش التهابی مانند اینترلوکین-8 (IL-8) و فاکتور نکروز تومور (TNF) می شود که می تواند منجر به عوارض مختلف بعد از عمل شود. استرس اکسیداتیو، ناشی از تولید کنترل‌نشده گونه‌های فعال اکسیژن (ROS)، در AF پس از جراحی قلب نقش دارد که توسط عواملی مانند بیماری‌های قبلی، انتقال خون و آسیب خونرسانی مجدد تشدید می‌شود.

پدیده جریان آهسته کرونر (CSFP)، که برای اولین بار در سال 1972 توصیف شد، یک تشخیص آنژیوگرافی است که در 1-7٪ از بیماران کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر دیده می شود. این وضعیت بالینی با کدورت کنتراست تاخیری عروق دیستال بدون تنگی آشکار کرونر مشخص می شود. علیرغم تشخیص خوب CSFP توسط متخصصین قلب مداخله ای، مکانیسم های اساسی به خوبی درک نشده اند. اختلال عملکرد اندوتلیال، استرس اکسیداتیو، التهاب و اختلالات متابولیکی پیشنهاد شده است که در پاتوژنز CSFP نقش دارند. یک رابطه بالقوه بین وضعیت التهابی و CSFP پیشنهاد شده است. پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (hs-CRP) یک بیومارکر التهابی سیستمیک است که تصور می شود یک عامل پیش آگهی با ارزش و هدف درمانی در بسیاری از بیماری های قلبی عروقی (CVDs) از جمله تصلب شرایین، بیماری عروق کرونر (CAD)، نارسایی قلب، سندرم حاد کرونری و حوادث قلبی عروقی است. بنابراین، سطوح بالای CRP گزارش شده در CSFP در مقایسه با گروه سالم احتمالاً نشان دهنده دخالت مکانیسم های التهابی در پاتوژنز این وضعیت است.

خونریزی یکی از عوارض شایع و قابل توجه جراحی است. به حداقل رساندن از دست دادن خون یک نگرانی مهم در تمام روش های جراحی است. دستیابی سریع به هموستاز، مزایای متعددی از جمله افزایش ثبات همودینامیک و اجتناب از اثرات نامطلوب مرتبط با تزریق خون، از جمله عفونت ها و واکنش های آنافیلاکتیک را به دنبال دارد. به عنوان مثال، ترانگزامیک اسید، یک عامل هموستاتیک، خطر جزئی تشنج، نارسایی کلیوی و فیبریلاسیون دهلیزی مداوم را به همراه دارد. به طور مشابه، چسب فیبرین، موثر برای هموستاز موضعی، خطر بالقوه انتقال عفونت های منتقله از طریق خون مانند HIV و هپاتیت B و C را به همراه دارد. علاوه بر این، این مواد مقرون به صرفه نیستند.

نارسایی قلبی (HF) در حال حاضر یک اپیدمی جهانی است و شیوع و بروز آن با سرعتی سریع در حال افزایش است. بر اساس داده های انجمن قلب آمریکا، در حال حاضر 8.1 میلیون نفر در ایالات متحده از این بیماری رنج می برند. تا سال 2030، پیش بینی می شود که بروز جهانی HF تا 46 درصد افزایش یابد و به عنوان یک نگرانی مهم برای سلامت جهانی ظاهر شود.

بیماران تحت مداخله موفقیت آمیز عروق کرونر از راه پوست (PCI) با خطر قابل توجهی از مرگ و میر روبرو هستند. تعدادی امتیاز خطر برای شناسایی بیماران پرخطر ایجاد شده است. با این حال، این نمرات بیشتر بر اساس عوامل خطر غیر قابل اصلاح است که فضای کمی برای بهبود پیش آگهی بیمار فراهم می کند. مدل‌های یادگیری ماشین (ML) پتانسیل پیش‌بینی دقیق نتایج و ارائه بینش‌های جدید در رابطه با همبستگی‌های بین متغیری را دارند. مدل‌ها و روش‌های ML برای کالیبره کردن به اندازه مدل‌های آماری معمولی توسعه‌یافته نیستند، اما دارای قابلیت‌هایی مانند عدم نیاز به داده‌ها برای انطباق با مفروضات آماری مانند استقلال مشاهدات و اجتناب از چند خطی بودن هستند.