ارزش پیش‌آگهی‌ دهنده بیومارکرهای عملکرد کلیه در نارسایی قلبی با کسر تخلیه حفظ‌شده

مطابق با دستورالعمل‌های PRISMA، جستجوی سیستماتیکی در پایگاه‌های داده آنلاین از آغاز تا مارس 2024 انجام شد. مطالعاتی که به‌طور اولیه ارتباط نیتروژن اوره خون (BUN)، اسید اوریک (UA)، کراتینین (Cr)، نرخ فیلتراسیون گلومرولی تخمینی (eGFR)، و سیستاتینC-  را با پیامدهای HFpEF ارزیابی کرده بودند، وارد مطالعه شدند. یک متاآنالیز با مدل اثرات تصادفی برای تجمیع نسبت خطر (HRs) و فواصل اطمینان (CIs) 95% برای افزایش 1 واحد در بیومارکرها یا سطوح بالاتر در مقابل سطوح پایین‌تر برای بروز حوادث نامطلوب، از جمله مرگ‌ومیر ناشی از همه علل، بستری مجدد ناشی از HF، مرگ‌ومیر قلبی و پیامدهای ترکیبی، انجام شد.از میان 2491 مطالعه بررسی‌شده، 80 مطالعه وارد بررسی شدند. نتایج این مطالعه که در مجله Circulation در سال 2024 به چاپ رسید ارتباط معناداری بین سطوح BUN و پیامدهای HFpEF، به‌ویژه بستری مجدد ناشی از HF و مرگ‌ومیر ناشی از همه علل، نشان داد. متاآنالیز نشان داد که افزایش 1 واحد در BUN با خطر بالاتر این رویدادها مرتبط بود و افزایش 1 واحد در UA منجر به افزایش بروز حوادث نامطلوب شد. سطوح بالاتر کراتینین سرم با افزایش مرگ‌ومیر ناشی از همه علل مرتبط بود، به‌طوری‌که افزایش 1 واحد در کراتینین با خطر بالاتر حوادث نامطلوب همراه بود و مقادیر بالاتر eGFR با مرگ‌ومیر و بستری کمتر مرتبط بودند.

ارزش پیش‌آگهی‌دهنده سیستاتینC- نیز نشان داده که سطوح بالاتر آن با مرگ‌ومیر و بستری بیشتر مرتبط است و نسبت خطر بالاتری (نسبت به سایرین) برابر با 1.43 داشت. به نظر می‌رسد که در میان متغیرهای پیوسته، سیستاتینC- برای پیش‌بینی پیامدهای نامطلوب در HFpEF بهتر عمل می‌کند. این مطالعه نشان داد که بیومارکرهای عملکرد کلیه نقش مهمی در پیش‌بینی پیامدهای HFpEF دارند و به ارزیابی بهتر خطر و مدیریت بیماران کمک می‌کنند.