روندهای زمانی در نتایج جایگذاری دریچه آئورت از طریق کاتتر با دریچه‌های گسترش‌یابنده با بالن در مقایسه با دریچه‌های خودگستر

پایگاه‌های داده PubMed، Embase، Scopus، و Cochrane Library تا 25 آوریل 2024 برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده (RCTs) جستجو شدند. در مجموع، 11 مطالعه RCT شامل 4,325 بیمار (2,295 نفر در گروه BEV و 2,030 نفر در گروه SEV) وارد تحلیل شدند. نتایج این مطالعه که در مجله Circulation در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که در کوتاه‌مدت، خطر مرگ‌ومیر قلبی‌عروقی و مرگ‌ومیر ناشی از همه علل، در گروه BEV پایین‌تر بود. با این حال، در پیگیری‌های بلندمدت، تفاوتی بین دو روش درمانی مشاهده نشد، هرچند خطر نشت پاراولولار متوسط تا شدید در بیماران BEV کمتر بود. خطر سکته مغزی در سه بازه زمانی پیگیری در دو گروه مشابه بود، اگرچه برخی مطالعات محدود نشان دادند خطر ترومبوز دریچه در گروه BEV در میان‌مدت و بلندمدت بیشتر است.

نیاز به کاشت دائمی ضربان‌ساز در گروه BEV در کوتاه‌مدت و میان‌مدت کمتر بود، اما این تفاوت در پیگیری‌های بلندمدت مشاهده نشد. در مقابل، گروه SEV مساحت مؤثر دهانه دریچه بیشتری داشت و گرادیان فشار ترانس‌دریچه‌ای کمتری را در بازه‌های کوتاه‌مدت تا بلندمدت نشان داد.

دریچه‌های گسترش‌یابنده با بالن در کوتاه‌مدت با کاهش خطر پیامدهای بالینی همراه هستند؛ با این حال، بیشتر تفاوت‌ها در ارزیابی‌های بلندمدت به جز نشت پاراولولار متوسط تا شدید کاهش می‌یابند. در مقابل، دریچه‌های خودگستر با نتایج همودینامیک بهتر و خطر کمتر ترومبوز دریچه در تمامی بازه‌های زمانی پیگیری مرتبط هستند.