بر اساس این مطالعه که با استفاده از داده‌های مرحله هشتم طرح کوهورت تهران (۲۰۱۶-۲۰۱۸) انجام شده، شیوع اضافه وزن (BMI ≥ ۲۵) در کل جمعیت تهران ۴۲.۲ درصد (۹۵% CI: ۳۹-۴۵.۴) و شیوع چاقی (BMI ≥ ۳۰) برابر با ۲۹.۳ درصد (۹۵% CI: ۲۶.۴-۳۲.۳) گزارش شده است.

شاخص‌های چاقی مرکزی وضعیت نگران‌کننده‌تری را نشان می‌دهند:

• چاقی مرکزی بر اساس دور کمر (WC): ۴۹.۲ درصد 
• چاقی مرکزی بر اساس نسبت کمر به باسن (WHR): ۷۳.۵ درصد

در تفکیک جنسیتی، زنان تهرانی با ۶۷.۹ درصد چاقی مرکزی بر اساس دور کمر و ۷۰.۵ درصد بر اساس نسبت کمر به باسن، به‌طور چشمگیری وضعیت نامناسب‌تری نسبت به مردان (۳۰.۱ درصد و ۸۰.۶ درصد) دارند.

نقشه‌های منطقه‌ای مطالعه نشان می‌دهد مناطق جنوبی و مرکزی-جنوبی تهران (مناطق ۱۰، ۱۱، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹ و ۲۰) بالاترین شیوع اضافه وزن، چاقی و به‌ویژه چاقی مرکزی را دارند، در حالی که مناطق شمالی و شمال‌غربی وضعیت بهتری نشان می‌دهند.

بررسی روند سنی نیز حاکی از آن است که شیوع اضافه وزن و چاقی با افزایش سن به‌طور پیوسته بالا می‌رود و در گروه سنی بالای ۶۵ سال به اوج خود می‌رسد. همچنین ریسک متابولیک شدید (Substantially Increased Risk) بر اساس دور کمر و نسبت کمر به باسن در سنین بالاتر به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد.

به طور کلی چاقی و به‌ویژه چاقی مرکزی یکی از مهم‌ترین عوامل خطر بیماری‌های غیرواگیر در کشور است، اولویت‌دهی به مداخلات هدفمند در مناطق پرخطر، تقویت برنامه‌های غربالگری و ارتقای سبک زندگی سالم در برنامه کار گیرد.