بیماری های قلبی عروقی عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) که تحت مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) قرار می‌گیرند، نسبت به عوارض مختلف قلبی عروقی، از جمله مرگ قلبی، انفارکتوس میوکارد (MI)، تنگی مجدد داخل استنت و کاهش تحمل ورزش، آسیب‌پذیر هستند. به نظر می رسد چندین نشانگر التهابی (یا نشانگرهای زیستی) در خون، مانند پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (hs-CRP)، نسبت نوتروفیل به لنفوسیت (NLR) و نسبت پلاکت به لنفوسیت (PLR) با افزایش خطر قلبی عروقی مرتبط است و همچنین مطالعات نشان داده اند که NLR و PLR بالا نشان دهنده التهاب مزمن هستند.

فشار خون بالا (HTN) عامل خطر قابل پیشگیری برای بسیاری از بیماری ها، به ویژه بیماری های قلبی عروقی است که بر اساس گزارش های سال 2019، 10.8 میلیون مرگ و 235 میلیون DALY (سال های زندگی تعدیل شده از کارافتادگی) را به خود اختصاص داده است. علیرغم پیشرفت در دانش، مدیریت و مراقبت بالینی این بیماری، شیوع HTN در دهه گذشته افزایش یافته است. بنابراین، شناسایی عوامل خطر HTN، تشخیص زودهنگام جمعیت های حساس و درمان به موقع مزایای قابل توجهی نسبت به کاهش بار HTN ارائه می دهد.

در عصر تبادل سریع دانش پزشکی، پایگاه های اطلاعاتی مراقبت های بهداشتی به عنوان پایه اصلی پیشرفت به سمت کیفیت بهتر مراقبت در نظر گرفته می شود. مدیریت دانش مراقبت های بهداشتی که برای اولین بار در سال 1995 معرفی شد، می تواند منجر به کاهش هزینه و نوآوری نیز شود. نظارت بر روش جراحی می تواند چندین مزیت از جمله ارزیابی مناسب استفاده، ارزیابی اثربخشی و ایمنی و محاسبه هزینه مراقبت های بهداشتی را ارائه دهد. این موضوع همواره در زمینه جراحی قلب و قفسه سینه بسیار مهم تلقی شده است، همانطور که با ایجاد اولین پایگاه ملی جراحی قلب در سال 1986 توسط انجمن جراحان قفسه سینه (STS) مشخص شد. پایگاه داده جراحی قلب بزرگسالان (ACSD) اکنون از بیش از 7.4 میلیون پرونده بیماران در سراسر ایالات متحده تشکیل شده است. به طور مشابه، انجمن قلب اروپا برای جراحی قلب و قفسه سینه (EACTS) و پایگاه داده قلب بزرگسالان (ACD) اطلاعات بیش از 80 بیمارستان اروپایی و 120000 مداخله جراحی را گزارش می دهد که بر اهمیت توسعه پایگاه های داده منطقه ای در کشورهای دیگر نیز تاکید می کند.

حوادث قلبی عروقی و کیفیت پایین زندگی اغلب در بیماران مبتلا به پدیده جریان آهسته کرونری (CSFP) مشاهده می شود. پدیده CSFP یک وضعیت بالینی است که توسط آنژیوگرافی به عنوان کدورت دیستال تاخیری عروق کرونر بدون هیچ گونه تنگی قابل توجهی ثبت می شود. بیماران مبتلا به CSFP درد مکرر قفسه سینه، حتی در حالت استراحت، بستری شدن مکرر در بیمارستان و بستری مجدد در بخش قلب را تجربه میکنند و همچنین آریتمی تهدید کننده زندگی و مرگ ناگهانی نیز گزارش شده است. علیرغم پاتوژنز تا حد زیادی ناشناخته، برخی مکانیسم‌های بالقوه از جمله بیماری میکروواسکولار، التهاب و اختلال عملکرد اندوتلیال پیشنهاد شده‌اند که در CSFP نقش دارند.

در مارس 2020 و پس از اعلام رسمی سازمان بهداشت جهانی (WHO) در مورد همه‌گیری COVID-19، اضطراب و ترس در همه جوامع افزایش یافت. احتمال بالای سرایت و عدم درمان قطعی، سیستم های بهداشتی را مجبور به اعمال انواع محدودیت های اجتماعی کرده بود. این محدودیت‌ها اثرات منفی بر انواع مختلف پریشانی روانی در افراد، به‌ویژه در افرادی که سابقه پزشکی مثبت از نظر بیماری‌های روانی داشتند، خود را نشان داد. ارتباطات اختلالات روانی ضعیف در طول قرنطینه کووید-19 با مصرف الکل و اختلال در رژیم غذایی، اختلالات خواب و فعالیت بدنی کمتر مرتبط بود. احتمال افزایش نرخ اختلالات روانپزشکی ممکن است در شرایط قرنطینه دست کم گرفته شود. از آنجایی که شناسایی و درمان افراد آلوده تمرکز اصلی بوده، در دوران کووید-19 توجه کافی به سلامت روان معطوف نبوده است.

سندرم متابولیک (MetS) که به آن سندرم مقاومت به انسولین نیز گفته می شود، شامل تعدادی از عوامل خطر مانند فشار خون بالا، دیس لیپیدمی، هیپرگلیسمی و چاقی شکمی است و به عنوان یکی از مهم ترین چالش های بالینی و مشکلات بهداشت جهانی شناخته شده است. شیوع سندرم متابولیک طی سه دهه گذشته افزایش یافته است و در حال حاضر بیش از یک میلیارد نفر در جهان تحت تأثیر سندرم متابولیک قرار دارند. فدراسیون بین المللی دیابت (IDF) تخمین زده است که 25 درصد از جمعیت بزرگسال جهان مبتلا به سندرم متابولیک است. مطالعات اپیدمیولوژیک مختلف ارتباط بین اختلالات متابولیک و عصبی را نشان داده اند. سندرم متابولیک با اختلالات سیستم عصبی مرکزی (CNS) و اختلال عملکرد شناختی مرتبط است. شواهد زیادی نشان می دهد که چندین بیماری عصبی (NDD) مانند آلزایمر، پارکینسون و هانتینگتون با سندرم متابولیک در ارتباط هستند.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) سندرم متابولیک (MetS) را به عنوان یک حالت پاتولوژیک متشکل از چاقی، مقاومت به انسولین، فشار خون بالا، سطح چربی بالا و نسبت دور کمر به باسن (WHR) تعریف می‌کند. سندرم متابولیک در صورتی رخ می دهد که حداقل سه مورد از پارامترهای ذکر شده در بالا مشاهده شود. بر اساس داده های مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS)، شیوع سندرم متابولیک در نوجوانان بالغ در ایران 24 درصد در زنان و 42 درصد در مردان است. علاوه بر این، کل بروز سندرم متابولیک در افراد 20 سال و بالاتر 550.9 در هر 10000 نفر و برای مردان 794.2 در 10000 و برای زنان 443.5 در 10000 نفر بود.

آنوریسم آئورت به عنوان اتساع قطر آئورت که حداقل 50 درصد بزرگتر از اندازه مورد انتظار در یک جمعیت طبیعی است تعریف می شود. آنوریسم آئورت توراسیک 60 درصد احتمال دارد که ریشه آئورت یا آئورت صعودی را درگیر کند. در حال حاضر، روش جراحی مرسوم برای درمان اتساع ریشه آئورت، روش Bentall است که یکی از عمل‌های جراحی پیچیده قلبی که در آن هر دو دریچه آئورت قلب و ریشه آئورت و شریان آئورت صعودی با هم تعویض می شوند. این عمل در بیماریهای مشترکی که همزمان شریان آئورت صعودی و دریچه آئورت مشکل دارند، انجام می شود.

کووید-19 مهم ترین چالش سیستم های مراقبت بهداشتی ما در عصر مدرن با مجموع مرگ و میر تایید شده حدود 7 میلیون مورد در 771 میلیون ابتلای تایید شده تا اکتبر 2023 بوده است. متداول‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های ثبت‌شده پیش‌آگهی شدید در بیماران کووید-19 شامل سن، جنسیت، یافته‌های حاصل از اسکن‌های توموگرافی کامپیوتری (CT)، سطح پروتئین واکنش‌گر C، سطح لاکتیک دهیدروژناز و تعداد لنفوسیت‌ها می‌شود. علاوه بر این، بیماران مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای، شرایط نامطلوب تری را نسبت به افراد بدون بیماری زمینه ای تجربه می‌کنند. بیماران کووید-19 با سابقه فشار خون بالا، چاقی، بیماری مزمن ریوی، دیابت و بیماری های قلبی عروقی ممکن است منجر به بدتر شدن علائم بیماری شوند.

عفونت محل جراحی یا SSIs عفونتی شایع در میان بیماران با سابقه ی انواع جراحی می باشد. با وجود اقدامات احتیاطی و پروتکل هایی زیادی که برای جلوگیری از عفونت در محل جراحی وجود دارد، همچنان بین ۱ تا ۳ درصد احتمال دارد که فرد دچار این عفونت شود. اگر جراحی بدون ایمپلنت باشد معمولاً ممکن است در۳۰ روز اول بعد از جراحی این اتفاق بیافتند و اگر ایمپلنت در بدن بیمار تعبیه شود حتی تا یک سال پس از جراحی هم ممکن است فرد دچار این عفونت شود.