سندرم متابولیک مجموعه‌ای پیچیده از ناهنجاری‌های متابولیکی به هم پیوسته شامل چاقی، مقاومت به انسولین، دیس‌لیپیدمی و پرفشاری خون است که به طور جمعی افراد را در معرض خطر بالای بیماری‌های قلبی-عروقی (CVDs) و دیابت نوع 2 (T2DM) قرار می‌دهد. این اختلال چندعاملی که از اهمیت جهانی برخوردار است، در دهه‌های اخیر با همه‌گیری جهانی چاقی و سبک زندگی کم‌تحرک شیوع بیشتری یافته است. به همین دلیل، شناسایی شاخص‌های زیستی قوی و شاخص‌های پیش‌بینی‌کننده که بتوانند پاتوفیزیولوژی پیچیده سندرم متابولیک و عوارض کاردیو-متابولیکی آن را روشن کنند، به یک ضرورت فوری تبدیل شده است.

تنگی مجدد درون استنت کرونری (ISR) ناشی از هایپرپلازی نئوانتیمال یا آترواسکلروز جدید، همچنان یک چالش مهم پس از مداخلات کرونری از راه پوست (PCI) باقی مانده است و اجماعی در مورد استراتژی بهینه بازسازی عروق وجود ندارد. به همین منظور آرمان سلطانی مقدم و همکاران نتایج PCI برای ISR را با استفاده از بالون‌های پوشیده از دارو (DCB) و استنت‌های آزادکننده دارو (DES) مقایسه و روند زمانی نتایج بالینی آنها را بررسی کردند.

بیماری‌های قلبی-عروقی (CVDs) همچنان به عنوان اصلی‌ترین علت بیماری و مرگ و میر در سراسر جهان باقی مانده‌اند. به همین دلیل، روند رو به رشد جهانی به سمت ارزیابی‌های بیشتر کرونری در حال افزایش است که اهمیت پذیرش روش‌های تشخیصی برای بیمارانی که تحت آنژیوگرافی کرونری (CAG) قرار می‌گیرند را نشان می‌دهد.

هپارین یک داروی ضد انعقاد است که به طور معمول برای کنترل و محدود کردن لخته شدن خون (ترومبوز) استفاده می‌شود. این دارو به طور گسترده‌ای برای کنترل التهاب، متاستاز غدد سرطانی و تحریک آنژیوژنز (تشکیل رگ‌های خونی جدید) کاربرد دارد. هپارین به عنوان یک داروی نسبتاً جدید در کاربردهای مهندسی بافت نیز به عنوان یک عامل مناسب برای تنظیم فعالیت‌های بیولوژیکی مانند تمایز سلول‌های بنیادی به کاردیومیوسیت‌ها در نظر گرفته می‌شود.

حمله قلبی حدود ۱۳٪ از تمام مرگ‌ومیرهای جهانی را شامل می‌شود و به‌طور معمول به‌عنوان اصلی‌ترین علت بیماری و مرگ‌ومیر در سراسر جهان شناخته می‌شود. به دلیل ظرفیت محدود بازسازی بافت قلبی، تشکیل زخم در محل آسیب‌دیده منجر به اختلال در انتشار سیگنال‌های الکتریکی و از دست رفتن ظرفیت انقباضی می‌شود که در نهایت باعث نارسایی قلبی می‌شود. علاوه بر این، استرس اکسیداتیو افزایش‌یافته در محل آسیب‌دیده منجر به تخریب تدریجی بافت و آپوپتوز سلول‌های قلبی می‌شود.

هایپرکلسیوری ایدیوپاتیک وضعیتی است که در آن دفع کلسیم بدون وجود هیپرکلسمی یا سایر علل هایپرکلسیوری افزایش می‌یابد. هایپرکلسیوری به‌عنوان نسبت کلسیم به کراتینین ادرار بیش از 0.2 تعریف می‌شود. این وضعیت شایع‌ترین عامل خطر متابولیک شناخته‌شده برای نفرولیتیازیس کلسیمی است که ممکن است منجر به علائم ادراری مختلفی شود، از جمله علائم غیراختصاصی مانند درد شکم، اریتروسیتوری، هماچوری، دیسوری و انورزیس. آنالیز ادرار 24 ساعته بهترین روش برای تشخیص هایپرکلسیوری است. شیوع هایپرکلسیوری در کودکان تا 35% در ایالات متحده و 3% تا 10% در سطح جهانی گزارش شده است. همچنین، این وضعیت شایع‌ترین علت هماچوری میکروسکوپی پایدار است.

با توجه به شیوع بالای نارسایی قلبی با کسر تخلیه حفظ‌شده (HFpEF) و نرخ مرگ‌ومیر پنج‌ساله مشابه با نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهش‌یافته (HFrEF)، و نتایج متناقض در مورد بیومارکرهای پیش‌آگهی‌دهنده در HFpEF، پیوند پرهیزکار و همکاران مطالعه‌ای سیستماتیک با هدف نقش پیش‌آگهی‌دهنده بیومارکرهای رایج عملکرد کلیه در HFpEF را انجام دادند.

مطالعات نشان داده‌اند که فلزات سنگین ممکن است عملکردهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی اندام‌های بدن را تغییر داده و مشکلات متعددی برای سلامت ایجاد کنند. به همین منظور مطهره حسنی و همکاران مطالعه‌ای سیستماتیک و متاآنالیز با هدف بررسی ارتباط سطح خونی فلزات ضروری و غیرضروری با سندرم متابولیک (MetS) انجام دادند.

تحقیقات درباره نتایج جایگذاری دریچه آئورت از طریق کاتتر با دریچه‌های گسترش‌یابنده با بالن (BEV) و دریچه‌های خودگستر (SEV) محدود است. به همین منظور کیارش توکلی و همکاران مطالعه‌ای با هدف مقایسه نتایج بالینی و همودینامیک BEV و SEV در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت (30 روز)، میان‌مدت (1 سال)، و بلندمدت (>1 سال) انجام دادند.

فشار خون بالا، که با افزایش فشار خون مشخص می‌شود، یک عامل خطر مهم برای بیماری‌های قلبی‌عروقی، سکته مغزی و حمله قلبی است. مدیریت آن، به‌ویژه در مناطقی با دسترسی محدود به خدمات درمانی و برای بیمارانی که قادر به شرکت در ویزیت‌های حضوری منظم نیستند، چالش‌برانگیز است.