سیم شناور اصلاح‌شده: تکنیک نوین استنت‌گذاری کرونری آئورتو-استیال
آنژیوپلاستی دقیق آئورتو-استیال کرونری همچنان به‌دلیل عدم توانایی آنژیوگرافی دوبعدی معمول در تشخیص دقیق صفحه آئورتو-استیال، چالشی باقی مانده است. این محدودیت می‌تواند منجر به نادیده گرفتن محل دقیق استیوم یا بیرون‌زدگی استنت به داخل آئورت شود. تاکنون، استراتژی‌ها و تکنیک‌های متعددی برای بهبود دقت استنت‌گذاری آئورتو-استیال پیشنهاد شده‌اند، اما هر یک دارای محدودیت‌های خاصی هستند. برای مثال، تکنیک سیم شناور آزاد در آئورت برای تعیین دقیق استیوم چندان دقیق نیست، تکنیک Szabo دارای مراحل پیچیده‌ای است، و طراحی‌های نوین استنت (مانند استنت Cappella) و دستگاه‌هایی ( مانند دستگاه Ostial Pro) با مشکلات اقتصادی مواجه هستند.
پژمان منصوری و همکاران تکنیک "سیم شناور اصلاح‌شده" را به عنوان یک روش نوین، ایمن و ساده برای استنت‌گذاری کرونری آئورتو-استیال پیشنهاد کردند که تضمین می‌کند استنت به‌درستی در محل استیوم قرار می گیرد و از بیرون‌زدگی آن به داخل آئورت جلوگیری می شود.
در روش سیم شناور، سیم دوم که در ابتدای آئورت قرار می‌گیرد، به عنوان یک نشانگر برای استیوم فعلی عمل می‌کند و باعث تسهیل در جای‌گذاری دقیق‌تر استنت می‌شود. با این حال، این تکنیک دارای محدودیت‌هایی است. از آنجا که سیم از استیوم با زاویه 90 درجه خم نمی‌شود، استیوم فعلی چند میلی‌متر دورتر از انحنای سیم که از کاتتر هدایت‌گر به دیواره آئورت امتداد دارد، قرار می‌گیرد. سیم در تصاویر فلوروسکوپی به صورت یک خط دیده می‌شود که می‌تواند باعث ایجاد تغییر در رابطه بین سیم، استیوم فعلی و استنت در نماهای مختلف فلوروسکوپی شود. هر نقطه بین نوک کاتتر هدایت‌گر و استیوم فعلی ممکن است به اشتباه به عنوان استیوم در نظر گرفته شود.
در این مطالعه که در مجله ی Multidisciplinary Cardiovascular Annals در سال 2024 به چاپ رسیده است نشان می دهد که برای رفع این محدودیت، یک کاتتر بالون بر روی سیم شناور هدایت و به تدریج به عقب کشیده می شود تا به نوک کاتتر هدایت‌گر برسد. این تکنیک برای تعیین غیرمستقیم صفحه آئورتو-استیال از طریق باد کردن بالون طراحی شده است، که بهینه‌سازی استنت‌گذاری آئورتو-استیال را ممکن می‌سازد و همزمان نیاز به استفاده از ماده حاجب را کاهش داده و از ورود عمیق کاتتر هدایت‌گر به داخل شریان کرونری جلوگیری می‌کند.
ارسال نظر