چاقی شکمی و ضعف عضلانی، که به‌طور جداگانه به‌عنوان عوامل خطر مرگ‌ومیر شناخته می‌شوند، ممکن است در صورت وقوع همزمان اثر هم‌افزایی داشته باشند. چاقی شکمی دیناپنیک (DAO) وضعیتی است که با حضور هر دو عامل تعریف می‌شود. با این حال، تأثیر مستقل و ترکیبی DAO بر مرگ‌ومیر همچنان در حال بررسی است. به همین منظور مرجان رحیمی فراهانی و همکاران مطالعه‌ای با هدف ارزیابی ارتباط DAO، چاقی شکمی و چاقی شکمی DAO با مرگ‌ومیر ناشی از تمامی علل در میان سالمندان ساکن جامعه انجام دادند.

از زمان اولین پیوند قلب در سال 1967، این روش به‌عنوان درمانی نجات‌بخش برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در مراحل انتهایی شناخته شده است و میزان بقا را بیش از یک دهه افزایش داده است. با این حال، تعداد داوطلبان دریافت پیوند قلب بسیار بیشتر از تعداد اهداکنندگان قلب است. این مشکل با مسائل دیگری مانند اختلال عملکرد و شکست پیوند، عوارض مرتبط با سرکوب سیستم ایمنی و رد پیوند شامل واسکولوپاتی پیوند قلبی (CAV)، رد سلولی حاد (ACR) و رد آنتی‌بادی-واسطه‌ای (AMR) که قابلیت بقای پیوند را محدود می‌کنند، پیچیده‌تر شده است. اگرچه به دلیل نوآوری‌های اخیر، تعداد اهداکنندگان گسترش یافته است، مراقبت‌های پس از پیوند باید برای افزایش بقای عضو پیوندی بهینه شود.

اندازه‌گیری دقیق حجم‌ها و کسر تخلیه‌ای (EF) بطن چپ (LV) برای تشخیص و پیش‌بینی نتایج قلبی بسیار حیاتی است. اگرچه تصویربرداری تشدید مغناطیسی قلب (CMR) به عنوان استاندارد طلایی برای این ارزیابی در نظر گرفته می‌شود، استفاده از آن به دلیل چالش‌های دسترسی، هزینه بالا، و موارد منع مصرف در برخی بیماران محدود است.

برآورد شده است که حدود یک میلیارد نفر در سراسر جهان دچار کمبود ویتامین D هستند، به طوری که این کمبود در کشورهای مختلف، از جمله ایران، بین 10 تا 70 درصد متغیر است. بر اساس دومین مطالعه ملی یکپارچه ریزمغذی‌ها (NIMS)، شیوع کمبود ویتامین D در نوزادان 15 تا 23 ماهه 23.3 درصد، در نوجوانان 76 درصد، در بزرگسالان 59.1 درصد و در زنان باردار 85.3 درصد گزارش شده است. مشخص شده که کمبود ویتامین D می‌تواند در بزرگسالان باعث استئومالاسی و در کودکان منجر به راشیتیسم شود.

سودوموناس آئروژینوزا به عنوان بخشی از فلور طبیعی روده شناخته می‌شود و یک پاتوژن مهم که مسئول انواع عفونت‌های اکتسابی در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) در بیماران می‌باشد. عفونت‌های بیمارستانی مرتبط با این ارگانیسم‌ شامل مننژیت، عفونت‌های خون، عفونت‌های دستگاه ادراری، عفونت‌های دستگاه تنفسی، عفونت‌های زخم و اوتیت میانه است. سودوموناس آئروژینوزا می‌تواند به عنوان یک باکتری فرصت‌طلب با عفونت‌های بهداشتی در VAP، ICU، عفونت‌های محل جراحی، زخم‌های سوختگی، کراتیت مرتبط باشد.

سندرم متابولیک مجموعه‌ای پیچیده از ناهنجاری‌های متابولیکی به هم پیوسته شامل چاقی، مقاومت به انسولین، دیس‌لیپیدمی و پرفشاری خون است که به طور جمعی افراد را در معرض خطر بالای بیماری‌های قلبی-عروقی (CVDs) و دیابت نوع 2 (T2DM) قرار می‌دهد. این اختلال چندعاملی که از اهمیت جهانی برخوردار است، در دهه‌های اخیر با همه‌گیری جهانی چاقی و سبک زندگی کم‌تحرک شیوع بیشتری یافته است. به همین دلیل، شناسایی شاخص‌های زیستی قوی و شاخص‌های پیش‌بینی‌کننده که بتوانند پاتوفیزیولوژی پیچیده سندرم متابولیک و عوارض کاردیو-متابولیکی آن را روشن کنند، به یک ضرورت فوری تبدیل شده است.

تنگی مجدد درون استنت کرونری (ISR) ناشی از هایپرپلازی نئوانتیمال یا آترواسکلروز جدید، همچنان یک چالش مهم پس از مداخلات کرونری از راه پوست (PCI) باقی مانده است و اجماعی در مورد استراتژی بهینه بازسازی عروق وجود ندارد. به همین منظور آرمان سلطانی مقدم و همکاران نتایج PCI برای ISR را با استفاده از بالون‌های پوشیده از دارو (DCB) و استنت‌های آزادکننده دارو (DES) مقایسه و روند زمانی نتایج بالینی آنها را بررسی کردند.

بیماری‌های قلبی-عروقی (CVDs) همچنان به عنوان اصلی‌ترین علت بیماری و مرگ و میر در سراسر جهان باقی مانده‌اند. به همین دلیل، روند رو به رشد جهانی به سمت ارزیابی‌های بیشتر کرونری در حال افزایش است که اهمیت پذیرش روش‌های تشخیصی برای بیمارانی که تحت آنژیوگرافی کرونری (CAG) قرار می‌گیرند را نشان می‌دهد.

هپارین یک داروی ضد انعقاد است که به طور معمول برای کنترل و محدود کردن لخته شدن خون (ترومبوز) استفاده می‌شود. این دارو به طور گسترده‌ای برای کنترل التهاب، متاستاز غدد سرطانی و تحریک آنژیوژنز (تشکیل رگ‌های خونی جدید) کاربرد دارد. هپارین به عنوان یک داروی نسبتاً جدید در کاربردهای مهندسی بافت نیز به عنوان یک عامل مناسب برای تنظیم فعالیت‌های بیولوژیکی مانند تمایز سلول‌های بنیادی به کاردیومیوسیت‌ها در نظر گرفته می‌شود.

حمله قلبی حدود ۱۳٪ از تمام مرگ‌ومیرهای جهانی را شامل می‌شود و به‌طور معمول به‌عنوان اصلی‌ترین علت بیماری و مرگ‌ومیر در سراسر جهان شناخته می‌شود. به دلیل ظرفیت محدود بازسازی بافت قلبی، تشکیل زخم در محل آسیب‌دیده منجر به اختلال در انتشار سیگنال‌های الکتریکی و از دست رفتن ظرفیت انقباضی می‌شود که در نهایت باعث نارسایی قلبی می‌شود. علاوه بر این، استرس اکسیداتیو افزایش‌یافته در محل آسیب‌دیده منجر به تخریب تدریجی بافت و آپوپتوز سلول‌های قلبی می‌شود.