آسیب ریه توسط طیف گسترده ای از اجزای مضر و/یا عوامل بیماری زا ایجاد می شود. در شکل مزمن خود، می تواند منجر به فیبروز بافت ریه شود. فیبروز ریوی یک نشانه پاتولوژیک اختلالات ناهمگن است. فیبروز ریه یکی از بیماری های تهاجمی است و پس از شروع علائم، میانگین بقای 3 تا 5 سال دارد. پارانشیم طبیعی ریه با بافت فیبروتیک همراه با تکثیر فیبروبلاست، التهاب و رسوب بیش از حد کلاژن جایگزین می شود. بافت اسکار منجر به کاهش غیر قابل برگشت در ظرفیت انتشار اکسیژن در ریه ها می شود. مکانیسم های سلولی و مولکولی درگیر در پاتوژنز فیبروز ریه تا حد زیادی نامشخص است و در حال حاضر هیچ دارویی برای جلوگیری یا معکوس کردن فیبروژنز ریه در دسترس نیست. Tranilast، یک مهارکننده ماکروفاژ، شدت فیبروز ریه ناشی از بلئومایسین را کاهش می دهد. فیبروبلاست ها، میوفیبروبلاست ها، سلول های اپیتلیال آلوئولی نوع II، ماکروفاژها و ائوزینوفیل ها سلول های کلیدی هستند که TGF-β1 را در ریه های فیبروتیک تولید می کنند. انتظار می رود که استراتژی های درمانی جدید از طریق پیشرفت در ژن درمان سلولی به زودی در دسترس قرار گیرند.

استخوان، به عنوان یک بافت بسیار پویا، به طور ذاتی می تواند تحت خود ترمیمی قرار گیرد. با این وجود، این پتانسیل ذاتی خود ترمیمی به طور قابل توجهی توسط عفونت‌ها، مانند آنهایی که از شکستگی‌های باز و مواد پروتز ناشی می‌شوند، مختل می‌شود. عفونت پس از تثبیت شکستگی اغلب منجر به تأخیر در بهبودی، از دست دادن دائمی عملکرد، قطع عضو و حتی مرگ می شود و به یک چالش حل نشدنی در پزشکی ترمیمی تبدیل شده است. باکتری های مختلف روی سطح شکستگی باز، به ویژه باکتری های استافیلوکوکوس، معمولاً زمان بهبودی و بستری شدن را طولانی می کنند. به دنبال چسبندگی و تکثیر، عوامل باکتریایی باعث التهاب می شوند که مشخصه آن افزایش استئوکلاستوژنز و مرگ استئوبلاستیک است.

گرفتگی عروق کرونر خود به خودی (SCAD) در حال تبدیل شدن به یک علت شناخته شده فزاینده سندرم کرونری حاد (ACS)، ایست قلبی و مرگ ناگهانی قلبی است. SCAD با یک پارگی خودبخودی غیر آترواسکلروتیک، غیر ایتروژنیک و غیر تروماتیک در شریان‌های کرونر مشخص می‌شود که منجر به فروپاشی لومن شریانی به دلیل تشکیل هماتوم داخل دیواره (IMH) که باعث اختلال در جریان خون کرونر و انفارکتوس میوکارد (MI) می شود. SCAD مسئول 1-4٪ موارد ACS در جمعیت عمومی است، اما تخمین زده می شود که 35٪ از زنان زیر 50 سال را تحت تأثیر قرار می دهد و یکی از علل اصلی انفارکتوس میوکارد مرتبط با بارداری (PAMI) است. بررسی گزارش‌های موردی در مورد SCAD می‌تواند اطلاعات مفیدی در مورد ویژگی‌های بیماری و مدیریت آن ارائه دهد.

در دسامبر 2019، COVID-19 در ووهان چین شناسایی شد. COVID-19 از زمان به رسمیت شناخته شدن به عنوان یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی به سرعت در سطح جهانی گسترش یافته و اکنون توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) یک بیماری همه گیر اعلام شده است. عفونت COVID-19 بر اساس علائم بالینی به پنج دسته طبقه بندی می شود: بدون علامت، خفیف، متوسط، شدید و بحرانی. عفونت COVID-19 معمولاً با علائمی شبیه آنفولانزا شروع می شود و می تواند بدون علامت باشد یا ممکن است دوره خفیف تا شدید داشته و با بار قابل توجه التهاب مشخص شود.

فیبریلاسیون دهلیزی (AF) یک آریتمی شایع است که به دنبال انفارکتوس میوکارد با افزایش ارتفاع ST رخ می دهد و می تواند به طور قابل توجهی بر نتایج بالینی تأثیر بگذارد. فیبریلاسیون دهلیزی با شروع جدید (NOAF) یک عارضه مکرر است که در 3.6 تا 5.3 درصد از بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با افزایش ارتفاع ST به دنبال مداخله اولیه کرونری از راه پوست (PCI) رخ می دهد که با پیامدهای پیش آگهی بدتری همراه است و با افزایش عوارض داخل بیمارستانی و مرگ و میر همراه بوده است. چندین عامل پیش بینی کننده برای ایجاد NOAF شناسایی شده است، از جمله سن، سکته قبلی، انفارکتوس میوکارد (MI)، بیماری مزمن کلیه (CKD) و بلوک کامل دهلیزی بطنی. علاوه بر پیش‌بینی‌کننده‌های فردی، سیستم‌های امتیازدهی خطر مانند امتیاز CHA2DS2-VASc به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های بالقوه پیامدهای قلبی عروقی در بیماران مبتلا به NOAF پیشنهاد شده‌اند.

تالاسمی بتا (Beta-thalassemia) نوعی آنمی وراثتی هتروژن (Heterogeneous) است که به دلیل کاهش یا عدم تولید زنجیره β-globin در افراد بروز می یابد. هموگلوبین در حالت نرمال از دو زنجیره α و دو زنجیره β ساخته شده است که ژن های مرتبط با سنتز زنجیره α روی کروموزوم 16 و ژن های کد کننده زنجیره β روی کروموزوم 11 واقع شده اند. بروز جهش در ژن HBB واقع شده بر کروموزوم 11 منجر به نقص در عملکرد این ژن و بروز انواع مختلف بیماری تالاسمی بتا در افراد می گردد. سالانه حدود 68000 کودک مبتلا به انواع مختلف بیماری تالاسمی در جهان متولد می شوند و جز بیماری های شایع در دنیا محسوب می شود. الگوی توارث این بیماری به شکل اتوزوم مغلوب است و تقریبا 80 تا 90 میلیون نفر (5/1 % از جمعیت جهان) ناقل تالاسمی بتا در جهان وجود دارد.

نارسایی قلبی (HF) یک بیماری همه‌گیر جهانی است که میزان بستری، بروز بیماری و مرگ‌ومیر آن در سراسر جهان در حال افزایش است. چهار ستون اصلی درمان پزشکی هدف‌مند برای HF شامل بتا بلاکرها، مهارکننده‌های سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون، آنتاگونیست‌های آلدوسترون و اخیراً بازدارنده‌های هم‌انتقال‌دهنده‌ی سدیم-گلوکز نوع ۲ (SGLT2is) می‌باشد. با وجود دسترسی به این عوامل بالینی مؤثر، نتایج برای بیماران HF همچنان نامطلوب است. این نتایج ضعیف تا حدی به دلیل استفاده ناکافی از درمان‌های اثبات‌شده است.

بیماری های قلبی عروقی عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) که تحت مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) قرار می‌گیرند، نسبت به عوارض مختلف قلبی عروقی، از جمله مرگ قلبی، انفارکتوس میوکارد (MI)، تنگی مجدد داخل استنت و کاهش تحمل ورزش، آسیب‌پذیر هستند. به نظر می رسد چندین نشانگر التهابی (یا نشانگرهای زیستی) در خون، مانند پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (hs-CRP)، نسبت نوتروفیل به لنفوسیت (NLR) و نسبت پلاکت به لنفوسیت (PLR) با افزایش خطر قلبی عروقی مرتبط است و همچنین مطالعات نشان داده اند که NLR و PLR بالا نشان دهنده التهاب مزمن هستند.

فشار خون بالا (HTN) عامل خطر قابل پیشگیری برای بسیاری از بیماری ها، به ویژه بیماری های قلبی عروقی است که بر اساس گزارش های سال 2019، 10.8 میلیون مرگ و 235 میلیون DALY (سال های زندگی تعدیل شده از کارافتادگی) را به خود اختصاص داده است. علیرغم پیشرفت در دانش، مدیریت و مراقبت بالینی این بیماری، شیوع HTN در دهه گذشته افزایش یافته است. بنابراین، شناسایی عوامل خطر HTN، تشخیص زودهنگام جمعیت های حساس و درمان به موقع مزایای قابل توجهی نسبت به کاهش بار HTN ارائه می دهد.

در عصر تبادل سریع دانش پزشکی، پایگاه های اطلاعاتی مراقبت های بهداشتی به عنوان پایه اصلی پیشرفت به سمت کیفیت بهتر مراقبت در نظر گرفته می شود. مدیریت دانش مراقبت های بهداشتی که برای اولین بار در سال 1995 معرفی شد، می تواند منجر به کاهش هزینه و نوآوری نیز شود. نظارت بر روش جراحی می تواند چندین مزیت از جمله ارزیابی مناسب استفاده، ارزیابی اثربخشی و ایمنی و محاسبه هزینه مراقبت های بهداشتی را ارائه دهد. این موضوع همواره در زمینه جراحی قلب و قفسه سینه بسیار مهم تلقی شده است، همانطور که با ایجاد اولین پایگاه ملی جراحی قلب در سال 1986 توسط انجمن جراحان قفسه سینه (STS) مشخص شد. پایگاه داده جراحی قلب بزرگسالان (ACSD) اکنون از بیش از 7.4 میلیون پرونده بیماران در سراسر ایالات متحده تشکیل شده است. به طور مشابه، انجمن قلب اروپا برای جراحی قلب و قفسه سینه (EACTS) و پایگاه داده قلب بزرگسالان (ACD) اطلاعات بیش از 80 بیمارستان اروپایی و 120000 مداخله جراحی را گزارش می دهد که بر اهمیت توسعه پایگاه های داده منطقه ای در کشورهای دیگر نیز تاکید می کند.