اندوکاردیت عفونی (IE) یک عفونت میکروبی شدید است که سطح اندوکارد طبیعی و دریچه‌های قلبی پروستتیک را درگیر می‌کند. این بیماری می‌تواند منجر به عوارض جدی و نرخ مرگ‌ومیر بالا شود. مطالعه بار جهانی بیماری‌ها در سال ۲۰۱۹ نشان داد که شیوع اندوکاردیت از ۴۷۸٬۰۰۰ مورد در سال ۱۹۹۰ به ۱٬۰۹۰٬۵۳۰ مورد در سال ۲۰۱۹ افزایش یافته است که حدود ۲۰٪ از موارد IE در سال ۲۰۱۹ شامل اندوکاردیت دریچه پروستتیک بودند.

فشار خون شایع‌ترین عامل خطر مرگ‌ومیر و کاهش کیفیت زندگی در سراسر جهان است. بیماری‌های قلبی‌عروقی، که تقریباً ۱۸ میلیون مرگ سالانه را رقم می‌زنند، همچنان علت اصلی مرگ در جهان محسوب می‌شوند. مدیریت فشار خون در میان گروه‌های نژادی و قومی نابرابر بوده و افراد سیاه‌پوست غیر‌اسپانیایی (NH Black) بیشتر در معرض خطر عوارض ناشی از فشار خون بالا، از جمله سکته مغزی و مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی، قرار دارند.

ابلیشن کرایوبالون (CB) یک روش ایمن و مؤثر برای ایزولاسیون وریدهای ریوی (PVI) در درمان فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسمال (AF) است. در بیمارانی که از فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسمال رنج می‌برند و علیرغم درمان دارویی همچنان علائم دارند، PVI می‌تواند با درجه توصیه کلاس I در نظر گرفته شود. PVI را می‌توان با تکنولوژی ابلیشن کرایوبالون یا ابلیشن رادیوفرکوئنسی (RFA) انجام داد و در این میان، CB به‌عنوان یک روش ابلیشن با اثربخشی بالینی مشابه RFA شناخته شده است.

بیماری‌های قلبی‌عروقی (CVDs) یکی از عوامل اصلی مرگ‌ومیر و ناتوانی در سراسر جهان هستند و بیماری عروق کرونر (CAD) بخش بزرگی از این موارد را شامل می‌شود. خطر، شدت و پیش‌آگهی CAD به عوامل متعددی بستگی دارد. در سال ۲۰۰۱، شاخص آتروژنیک پلاسما (AIP) به‌عنوان یک عامل خطر بالقوه مستقل برای CAD پیشنهاد شد، زیرا با اندازه ذرات لیپوپروتئین همبستگی دارد.

در طی ۳۰ روز نخست پس از بستری شدن به دلیل نارسایی قلبی (HF)، بیماران با خطر ۲۰% تا ۲۵% بستری مجدد به دلایل مختلف و ۴% تا ۱۰% خطر مرگ مواجه هستند. ابزارهای پیش‌بینی ریسک می‌توانند بیماران بستری شده‌ای را که در معرض خطر بالای مرگ قرار دارند شناسایی کنند و به راهنمایی در پیگیری‌های پس از ترخیص، ارجاع برای پیوند یا مراقبت‌های تسکینی کمک کنند.

بدون شک، پوست در مقایسه با سایر اندام‌های بدن، مستعد‌ترین اندام به انواع آسیب‌ها، از جمله جراحات، خراشیدگی‌ها و سوختگی‌ها است. آسیب به بافت‌های اپیتلیال و همبند، توانایی بدن را برای محافظت مؤثر در برابر خطرات محیطی خارجی کاهش می‌دهد. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، آسیب‌های ناشی از سوختگی یکی از نگرانی‌های مهم بهداشت عمومی و از جدی‌ترین انواع تروما محسوب می‌شوند که هر ساله منجر به بیش از 180,000 مرگ در سطح جهان می‌شوند.

جراحی بای‌پس عروق کرونر (CABG) به‌عنوان رایج‌ترین مداخله جراحی قلب در جهان شناخته می‌شود و سالانه نزدیک به 400,000 عمل جراحی در این زمینه انجام می‌شود. بیشتر شواهد مربوط به پیامدهای پس از عمل بر عملکرد بطن چپ (LV) متمرکز بوده است، در حالی که مطالعات محدودی نقش بطن راست (RV) را بررسی کرده‌اند، به‌ویژه به دلیل پیچیدگی‌های ناشی از شکل هندسی RV که ارزیابی عملکرد آن را دشوار می‌سازد.

تامپوناد قلبی یک وضعیت بحرانی است که در آن تجمع مایع در کیسه پریکارد، فشار بر روی قلب وارد کرده و منجر به کاهش خروجی قلبی و در صورت عدم درمان ممکن است منجر به شوک شود. تامپوناد قلبی می‌تواند از علل مختلفی ناشی شود که معمولاً به دو دسته شایع و نادر تقسیم می‌شوند.

افیوژن پریکارد (PE) به تجمع بیش از 50 میلی‌لیتر مایع بین لایه‌های احشایی و جداری پریکارد ناشی از اتیولوژی‌های پاتولوژیک اطلاق می‌شود. به‌طور کلی، دو نوع اصلی از پاتولوژی وجود دارد: التهابی (عفونت‌ها، التهابات، بدخیمی‌ها و ایسکمی قلبی) و غیرالتهابی (تروماهای نفوذی یا بلانت به قلب، بیماری‌های ساختاری عروقی)، که می‌توانند باعث ایجاد PE وسیع (تامپوناد) شوند. استفاده از ضدانعقادها در موارد PE می‌تواند باعث افزایش حجم خونریزی، تجمع مایع و وخامت وضعیت بالینی بیمار شود و حتی منجر به تامپوناد و مرگ گردد.

بیماری‌های غیرواگیر (NCDs) بیماری‌های مزمنی هستند که از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شوند و معمولاً به‌طور آهسته پیشرفت می‌کنند. این بیماری‌ها اغلب به‌عنوان "بیماری‌های مرتبط با سبک زندگی" شناخته می‌شوند، زیرا بسیاری از آن‌ها قابل پیشگیری هستند.