نتایج جراحی و بالینی
سیستم LigaSure در مقایسه با بخیه‌زنی معمولی برای مدیریت کمپلکس وریدی پشتی در پروستاتکتومی رادیکال رتروپوبیک
در سال 2018، 1,276,106 مورد جدید سرطان پروستات و 358,989 مرگ‌ومیر ناشی از آن در مردان ثبت شد که آن را پس از سرطان ریه، به دومین سرطان شایع در مردان در سراسر جهان تبدیل کرد. علائم رایج شامل مشکلات ادراری، تکرر ادرار و شب‌ادراری است. سرطان پروستات اغلب با اندازه‌گیری آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA > 2 ng/mL) در خون تشخیص داده می‌شود. با این حال، از آنجا که افزایش سطح PSA ممکن است در مردان بدون سرطان نیز مشاهده شود، بیوپسی بافتی روش استاندارد طلایی برای تأیید وجود بدخیمی است. گزینه‌های درمانی برای مردان مبتلا به سرطان پروستات موضعی و با امید به زندگی بیش از 10 سال شامل پروستاتکتومی رادیکال (RP)، پرتودرمانی، براکی‌تراپی است. روش‌های اصلی درمان سرطان پروستات موضعی شامل پروستاتکتومی کامل یا پرتودرمانی می باشد.
در حال حاضر، روش‌های مختلفی برای RP وجود دارد، از جمله روش‌های باز رتروپوبیک، لاپاروسکوپیک (با یا بدون کمک رباتیک) یا پرینئال. روش باز رتروپوبیک به دلیل آشنایی جراحان با آناتومی لگن و توانایی انجام هم‌زمان لنفادنکتومی لگنی و پروستاتکتومی رادیکال از طریق یک برش واحد، به طور گسترده‌ای پذیرفته شده است.
چندین مطالعه عملکرد ادراری و جنسی بیماران را حداقل یک سال پس از پروستاتکتومی رادیکال بررسی کرده‌اند. میزان بی‌اختیاری ادراری بین 4% تا 40% و میزان ناتوانی جنسی بین 29% تا 75% متغیر است. علاوه بر این، پروستاتکتومی رادیکال با از دست دادن خون قابل توجه همراه بوده که منجر به افزایش میزان بیماری‌زایی می‌شود. مدیریت کمپلکس وریدی پشتی (DVC) برای کنترل خونریزی، بازگرداندن کنترل ادراری، کاهش مدت جراحی و انجام دقیق دیسکسیون اپیکال بسیار مهم است. در ابتدا، از بخیه‌زنی‌های سنتی DVC برای مدیریت خونریزی حین عمل و تضمین ایمنی جراحی استفاده می‌شد. به همین دلیل، تغییرات جراحی متعددی برای مدیریت DVC در پروستاتکتومی رادیکال پیشنهاد شده است، مانند بخیه‌زنی تاخیری کمپلکس وریدی پشتی.
با وجود اینکه سیستم LigaSure برای بستن عروق در سال 1995 ایجاد شد، جراحان اخیراً شروع به استفاده از آن کرده‌اند. این دستگاه با استفاده از انرژی دوقطبی، دیواره‌های عروقی را منعقد کرده و عروق را با قطر 1 تا 7 میلی‌متر به طور مؤثر می‌بندد، بدون ایجاد آسیب قابل توجه. کارایی و ایمنی LigaSure در یک مطالعه آزمایشی بر روی خوک گزارش شده است. روش LigaSure در مقایسه با لخته شدن با اولتراسونیک و لخته شدن دوقطبی معمولی، بسته شدن بهتری ایجاد می کند. عروق بسته شده توانایی تحمل فشارهایی تا سه برابر فشار سیستولیک طبیعی را داشتند. با استفاده از سیستم LigaSure، بافت‌های لنفاوی لگنی بسته شده و پدیکل‌های جانبی و کمپلکس وریدی پشتی در پروستاتکتومی رادیکال باز و لاپاروسکوپیک لیگاتور شده‌اند. استفاده از LigaSure به جای لیگاتورهای سنتی، به طور قابل توجهی مدت زمان عمل و نیاز به انتقال خون را کاهش داد. به همین منظور بابک کریمیان و همکاران مطالعه ای با هدف بررسی سیستم LigaSure در مقایسه با بخیه‌زنی معمولی برای مدیریت کمپلکس وریدی پشتی در پروستاتکتومی رادیکال رتروپوبیک انجام دادند.
مطالعه شامل دو گروه بود: گروه اول که شامل 92 بیمار بود که تحت بخیه‌زنی سنتی برای مدیریت کمپلکس وریدی پشتی (CS-DVC) قرار گرفتند و گروه دوم شامل 90 بیمار بود که از سیستم LigaSure (SL-DVC) استفاده کردند. سوابق بیماران به صورت گذشته‌نگر جمع‌آوری شد که شامل سن، سطح هموگلوبین (Hb) قبل از عمل، وضعیت سیگار کشیدن و سابقه مصرف تریاک و همچنین مدت زمان کل جراحی،Hb پس از عمل (24 ساعت بعد از جراحی) و میزان گلبول‌های قرمز فشرده تزریق شده در طول و بعد از عمل (24 ساعت) بود.
بیمارانی که تحت SL-DVC قرار گرفتند، مسن‌تر از گروه CS-DVC بودند (به ترتیب 67.52 سال و 64.8 سال). نتایج این مطالعه که در مجله ی Translational Research in Urology در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که گروه CS-DVC مدت زمان عمل طولانی‌تری نسبت به بیماران SL-DVC داشتند (به ترتیب 3.91 ساعت و 3.24ساعت)؛ سطح هموگلوبین قبل و بعد از عمل در گروه SL-DVC به‌طور معناداری بالاتر از گروه CS-DVC بود. با این حال، تفاوت معناداری در کاهش سطح هموگلوبین بین دو گروه مشاهده نشد. تفاوت معناداری در درجه تومور، مرحله پاتولوژیکT، نمره Glisson پاتولوژیک و مثبت بودن حاشیه تومور بین دو گروه گزارش نشد وکنترل ادراری در گروه SL-DVC بهتر بود، اما تفاوت معناداری در عود PSA و تنگی مجرای ادرار بین دو گروه وجود نداشت.
استفاده از بخیه‌زنی سنتی یا سیستم LigaSure برای کنترل کمپلکس وریدی پشتی در پروستاتکتومی رادیکال (RP) تفاوتی در کاهش سطح Hb، میزان مثبت بودن حاشیه تومور، عود PSA و تنگی مجرای ادرار ایجاد نکرد. با این حال، مدت زمان جراحی و نرخ بی‌اختیاری در گروه سیستم LigaSure بهبود یافت. بنابراین، استفاده از LigaSure می‌تواند یک روش جایگزین مفید برای مدیریت DVC باشد.
با این حال، کاربرد سیستم LigaSure در پروستاتکتومی رادیکال تاکنون تنها در تعداد محدودی از مطالعات بررسی شده و هیچ تحقیقی نتایج بالینی مدیریت DVC با استفاده از سیستم LigaSure را با بخیه‌زنی‌های سنتی مقایسه نکرده است. در نشست‌های علمی و جراحی‌های زنده، همچنان بحث‌هایی پیرامون روش‌های مختلف مدیریت DVC در پروستاتکتومی رادیکال وجود دارد. بنابراین، در غیاب شواهد کافی، جراحان بیشتر بر اساس ترجیحات شخصی خود یکی از این روش‌ها را انتخاب می‌کنند. از این رو، هدف این مطالعه بررسی کارایی و اثربخشی سیستم LigaSure در مقایسه با بخیه‌زنی‌های سنتی برای مدیریت DVC در پروستاتکتومی رادیکال بود.
ارسال نظر