ترمیم اندوواسکولار آئورت سینه‌ای با استفاده از تکنیک حذف غیر تماسی با دستگاه سفارشی برای درمان PDA

در حال حاضر، روش‌های جراحی مختلفی وجود دارند که برای بستن PDA مؤثر و کم‌تهاجمی هستند. با این حال،PDA  در بزرگسالان معمولاً از نظر اندازه و شکل پیچیده‌تر است که می‌تواند در استفاده از تکنیک‌های معمول مشکلاتی ایجاد کند. به همین دلیل، انتخاب مناسب‌ترین روش ترمیم قلبی-عروقی برای چنین بیمارانی همچنان مورد بحث است.

استفاده از تکنیک حذف غیر تماسی به همراه ترمیم اندوواسکولار آئورت سینه‌ای (TEVAR) می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای درمان PDA در بیماران پیچیده و پرخطر باشد. یاسر جناب و همکاران در سال 2024 در مجله ی Frontiers in Cardiovascular Medicine به معرفی یک بیمار بزرگسال با PDA بزرگ می‌پردازند که با موفقیت با TEVAR و با استفاده از یک دستگاه سفارشی درمان شد.

بیمار یک مرد 27 ساله که از تنگی نفس فعالیتی (کلاس عملکردیIII)، تپش قلب و خستگی پیشرونده شکایت داشت، برای ارزیابی بیشتر به بیمارستان قلب تهران ارجاع شد. در طی معاینه فیزیکی، یک صدای سوفل مداوم با شدت سیستولی در فضای بین‌دنده‌ای دوم سمت چپ شناسایی شد و صدای بلند بخش ریوی دومین صدای قلب در مرز جناغی سمت چپ در فضای بین‌دنده‌ای دوم شنیده شد. همچنین فشار خون بیمار 135/65 میلی‌متر جیوه و ضربان قلب 85 ضربه در دقیقه بود. اشباع اکسیژن 98% بود و سیانوز و چماقی شدن انگشتان مشاهده نشد.

اکوکاردیوگرافی ترانس‌توراسیک (TTE) نشان داد که گشادشدگی شدید بطن چپ در طی دیاستول (73 میلی‌متر) وجود دارد و کسر تخلیه‌ای(EF)  55%  است. همچنین، مشخص شد که بیمار دارای دریچه آئورت 2لتی با نارسایی متوسط آئورت (AR) و اتساع خفیف آئورت صعودی (38 میلی‌متر) است. علاوه بر این، اکوکاردیوگرافی نشان‌دهنده وجود  PDA (مجرای شریانی باز)، نارسایی شدید دریچه ریوی و اتساع قابل توجه شریان ریوی (73 میلی‌متر) بود. پس از انجام سی‌تی اسکن با تزریق ماده حاجب، مشخص شد که بیمار دارای PDA به قطر 20.2 میلی‌متر است، که از آئورت نزولی منشا می‌گیرد و 7 میلی‌متر دورتر از محل خروجی شریان ساب‌کلاوین چپ (LSA) قرار دارد. بر اساس طبقه‌بندی Krichenko، PDA بیمار به عنوان نوع Bطبقه‌بندی شد.

در ارزیابی همودینامیک و کاتتریزاسیون قلبی، بیمار فشار متوسط شریان ریوی48  میلی‌متر جیوه و مقاومت عروقی ریوی 2.1 واحد(WU)  داشت. با توجه به علائم بیمار، نتایج تصویربرداری و نسبت 2.1 Qp/Qs، تصمیم به انجام بستن  PDA برای این بیمار گرفته شد. بستن PDA با دستگاه به‌طور کلی روش ترجیحی برای درمان PDA است، حتی در حضور سایر ضایعات قلبی همزمان، زیرا این روش نرخ موفقیت بالایی دارد و با عوارض کمی همراه است. با این حال، به دلیل ویژگی‌های آناتومیکی PDA در این بیمار، بستن با دستگاه ممکن بود عوارضی مانند مهاجرت دستگاه، دیسکسیون و سوراخ شدن را به همراه داشته باشد که این گزینه را نامناسب می کرد.

روش TEVAR در حالی که بیمار تحت آرام‌بخشی هوشیار قرار داشت، با استفاده از تکنیک pre-close و دو دستگاه Proglide انجام شد. یک گرفت اندوواسکولار سینه‌ای Zenith Alpha سفارشی از طریق شریان ایلیاک راست وارد شد. بیمار تحت استقرار گرفت TEVAR در ناحیه 2 قرار گرفت که شریان ساب‌کلاوین چپ را پوشش داد. اکوکاردیوگرافی و آئورتوگرافی پس از TEVAR نشان داد که PDA به‌طور کامل بسته شده و هیچ اندولیکی مشاهده نشد. دوره پس از جراحی بدون عارضه بود و بیمار دو روز پس از عمل بدون هیچ عارضه جدی ترخیص شد، در حالی که داروهای ضد فشار خون ریوی مصرف می‌کرد. یک ماه پس از TEVAR، آنژیوگرافی CT انجام شد که انسداد کامل  PDAو عدم وجود اندولیک‌ها را نشان داد.