تأثیر مصرف گذشته آسپرین بر عملکرد بطن چپ در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالارفتن قطعه ST که تحت مداخله اولیه کرونری از طریق پوست قرار گرفته‌اند

مطالعات گذشته تأثیر احتمالی استفاده قبلی از آسپرین بر عملکرد قلب در بیماران STEMI تحت PPCI را بررسی کرده‌اند، اما نتایج متناقض بوده است. برخی از این مطالعات به تأثیرات محافظتی اشاره داشته‌اند، در حالی که برخی دیگر تأثیر معناداری گزارش نکرده‌اند یا حتی اثرات مضر را نشان داده‌اند.

ارتباط بین مصرف قبلی آسپرین و نتایج پس از AMI پیچیده است و نیاز به بررسی‌های بیشتر دارد. به همین منظور یوسف یوسف زاده و همکاران مطالعه ای با هدف بررسی شیوع و شدت ناهنجاری‌های پارامترهای اکوکاردیوگرافی بطن چپ پس از PPCI در بیماران STEMI و ارزیابی تأثیر مصرف قبلی آسپرین بر عملکرد بطن چپ در این جمعیت انجام دادند.

در این مطالعه 260 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالارفتن قطعه ST مورد بررسی قرار گرفتند که بر اساس مصرف یا عدم مصرف قبلی آسپرین به دو گروه تقسیم شدند. پارامترهای اکوکاردیوگرافی، از جمله بیشترین اندازه دهلیز چپ (LA)، کسر تخلیه بطن چپ  (LVEF)، سرعت دیاستولیک اولیه (’e)، نسبت E/A و نسبت E/’e، در طی 72 ساعت از زمان بستری ارزیابی شدند.

بیماران مصرف کننده آسپرین در مقایسه با کسانی که آسپرین مصرف نکرده بودند، مسن‌تر بودند و شاخص توده بدنی و عملکرد کلیوی پایین‌تری داشتند. همچنین سابقه بیشتری از فشار خون بالا داشتند و بیشتر احتمال داشت که استاتین‌ها، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین/مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های کانال کلسیم مصرف کنند. نتایج این مطالعه که در ژورنال Journal of Cardiovascular and Thoracic Research در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که بین مصرف‌کنندگان و غیرمصرف‌کنندگان آسپرین در مورد LVEF، بیشترین اندازه LA، نسبت E/A، نسبت E/’e تفاوت معناداری وجود ندارد و موج ’e در مصرف‌کنندگان آسپرین به‌طور حاشیه‌ای کمتر بود.