[1]TEVAR یک روش جراحی کم تهاجم برای درمان آسیب دیدگی ­های رگ خونی اصلی یعنی سرخرگ آئورت است. آئورت به عنوان مهم ترین رگ بدن انسان؛ از قلب خارج می شود و خون را به تمام اندام های بدن انسان منتقل می کند

مطالعات در مورد پیامدهای میان­ مدت و بلند مدت ترمیم آئورت اندوواسکولار (TEVAR) محدود است. به همین منظور مطالعه ­ایی با هدف بررسی پیامدهای بلند مدت TEVAR برای بیماران با انواع مختلف آسیب آئورت از جمله دایسکشن آئورت و آنوریسم آئورت توسط محمدعلی حاجی زینعلی[2] و همکاران انجام شد.

از ژانویه 2005 تا دسامبر 2015، 123 بیمار با شناسایی آسیب TEVAR مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران بر اساس آسیب آئورت (دایسکشن یا آنوریسم) و نوع روش (TEVAR هیبریدی یا TEVAR غیر هیبریدی) تقسیم­ بندی شدند و مرگ و میر، عوارض و میزان مداخله مجدد بین این چهار گروه باهم مقایسه شد.

فشار خون بالا (79.7٪) و کشیدن سیگار (39٪) شایع ترین بیماری­ و عادات همراه در جمعیت مورد مطالعه بودند. بیماران به مدت متوسط 60 ماه پیگیری شدند. بیشترین عوارض در گروه دایسکشن آئورت و هیبرید رخ داده بود. با این حال، این تفاوت­ ها غیر قابل توجه بودند. نرخ کلی نظارت 5 ساله و مداخله مجدد به ترتیب 65٪ و 12.1٪ بود. تفاوت معنی­ داری در بقای 5 ساله بین بیماران مبتلا به آسیب آنوریسمال و دایسکشن آئورت بر اساس آزمون log-rank وجود داشت. از سوی دیگر، تفاوت معنی ­داری در بقای 5 ساله بین بیمارانی که تحت TEVAR هیبریدی و غیرهیبریدی قرار گرفتند، مشاهده نشد. بیماری مزمن کلیه، پیوند عروق کرونر قبلی، سن > 65 سال، تعداد پلاکت <150 ∗ 103/ میکرولیتر، آسیب آئورت آنوریسمال و EF ≤ 50٪ پیش بینی کننده مرگ و میر 5 ساله بودند.

این بررسی که در مجله Cardiovascular Revascularization Medicine در سال 2023 به چاپ رسید نشان داد که نرخ بقای پنج ساله TEVAR برای دایسکشن آئورت نسبت به آنوریسم آئورت مطلوب‌تر بوده، اما تفاوت معنی‌ داری بین روش‌های هیبریدی و غیرهیبریدی در مورد میزان مرگ و میر وجود نداشت.

https://doi.org/10.1016/j.carrev.2023.01.020

تهییه و تنظیم: امین محسن زاده