ایمنی داروهای بازدارنده‌ی هم‌انتقال‌دهنده‌ی سدیم-گلوکز نوع ۲ در بیماران نارسایی قلبی: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز

کلاس دارویی SGLT2i ابتدا به‌عنوان یک عامل ضد دیابت توسعه یافت و با مهار بازجذب گلوکز در توبول پروگزیمال کلیه عمل می‌کند که منجر به گلوکوزوری و کاهش غلظت گلوکز پلاسمای خون می‌شود. مکانیسم‌های اساسی که مسئول نتایج مطلوب قلبی عروقی هستند، هنوز به‌طور کامل شناخته نشده‌اند، اما ممکن است به دلیل مکانیسم‌های مستقل از گلوکز باشند که وضعیت حجم و تعادل سدیم را تنظیم می‌کنند.

SGLT2isها میزان بروز بیماری و مرگ‌ومیر بیماران نارسایی قلبی را کاهش می‌دهند و به‌عنوان پایه‌ای برای درمان پزشکی آن‌ها توصیه می‌شوند. استفاده از این داروها در عمل بالینی به دلایل مختلفی از جمله عوارض جانبی، کم است. به همین منظور حمیدرضا سلیمانی و همکاران مطالعه ایی جهت بررسی میزان وقوع این عوارض انجام دادند تا مشخص شود که آیا استفاده از SGLT2i با این عوارض خاصی مرتبط است یا خیر.

یک جستجوی سیستماتیک در پایگاه‌های داده، از جمله PubMed، Embase، کتابخانه Cochrane، Clinicaltrials.gov و پلتفرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان بهداشت جهانی (WHO) انجام شد. مطالعات کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده مرتبط با ارزیابی نتایج ایمنی SGLT2i در بیماران نارسایی قلبی در این مطالعه گنجانده شدند. متاآنالیز اثر مشترک را برای برآورد خطر نسبی (RR) و بازه اطمینان (CI) ۹۵٪ از نتایج ایمنی در مقایسه SGLT2i با دارونما انجام شد. 18 مطالعه که شامل ۱۲۹۲۵ بیمار نارسایی قلبی مصرف‌کننده SGLT2i و ۱۲۷۴۷ بیمار مصرف‌کننده دارونما بودند، در متاآنالیز گنجانده شدند.

نتایج این مطالعه که در مجله ESC Heart Failure در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که مرگ‌ومیر ناشی از همه‌علت‌ها و عوارض جانبی جدی (SAE) در گروه SGLT2i کمتر است:

و کاهش حجم و عفونت‌های دستگاه تناسلی-ادراری در گروه SGLT2i شایع‌تر بود:

نتایج این متاآنالیز نشان داد که استفاده از SGLT2is در بیماران نارسایی قلبی با کاهش مرگ‌ومیر و SAEها مرتبط است و این اثر در بیماران نارسایی قلبی با کاهش کسر جهشی که داپاگلیفلوزین مصرف می‌کنند، برجسته‌تر بود.