این مطالعه مقطعی شامل بیماران مبتلا به MI حاد تحتانی بود که به بیمارستان امام خمینی و مرکز قلب تهران مراجعه کرده و ظرف 12 ساعت پس از شروع علائم تحت PCI اولیه قرار گرفته بودند. یک ECG استاندارد 12 لید توسط دو متخصص قلب ثبت و تفسیر شد. بر اساس آنژیوگرافی عروق کرونر، بیماران به دو گروه درگیری LCX یا RCA تقسیم شدند و از نظر متغیرهای کلی و شاخص های ECG با هم مقایسه شدند. سپس مقادیر تشخیصی شاخص های ECG برای پیش بینی رگ درگیر محاسبه شد.

در این مطالعه 411 بیمار با STEMI تحتانی (321 مرد، سن 58.1 سال) بررسی شدند. در286 بیمار RCA رگ درگیر (69.1٪) و LCX در 128 بیمار (30.9٪) رگ درگیر بود. 321 نفر (77.5%) غالبیت شریان کرونر راست، 40 نفر (9.7%) غالبیت شریان کرونر چپ و 53 نفر (12.8%) غالبیت شریان کرونر چپ -راست بودند. عروق کرونر حتی پس از تعدیل عوامل مخدوش کننده کمترین تأثیر را بر شاخص های ECG در مورد شناسایی رگ درگیر داشت. STE در لید III > لید II بالاترین حساسیت را برای تشخیص RCA به عنوان رگ درگیر داشت (حساسیت: 89.2٪ و ویژگی: 57.8٪). STE ≥0.1 میلی ولت در لیدهای V5 یا V6 بالاترین حساسیت را برای تشخیص LCX به عنوان رگ درگیر داشت (حساسیت: 51.6، ویژگی: 93.7٪).

نتایج این مطالعه که در مجله ی Journal of Electrocardiology در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که در STEMI تحتانی، شاخص‌های ECG می‌توانند رگ درگیر را با حساسیت و ویژگی قابل قبول مستقل از شریان کرونر پیش‌بینی کنند.

doi.org/10.1016/j.jelectrocard.2024.02.003

تهییه و تنظیم: امین محسن زاده