هیچ شواهد یا دستورالعمل­ های بالینی در مورد بروز اختلال عملکرد گره سینوسی و کاشت ضربان­ساز دائمی پس از جراحی های قلب و رویکردهای مدیریت آن وجود ندارد.

در مطالعه­ ی فرابررسی که توسط رضا حسینی دولما [1] و همکاران در سال 2023 انجام شد شواهدی در مورد شیوع اختلال عملکرد گره سینوسی، کاشت ضربان­ساز دائمی و عوامل خطر آن در بیماران تحت عمل جراحی قلب بررسی شد.

در این مطالعه چهار پایگاه داده (Cochrane Library, Medline, SCOPUS, Web of Science) به طور سیستماتیک برای مقالات مربوط به اختلال عملکرد گره سینوسی پس از عمل جراحی قلب و عروق جستجو و توسط دو محقق مستقل مورد بررسی قرار گرفتند.

داده های جمع آوری شده از 38519 بیمار نشان داد که شیوع کلی کاشت ضربان­ساز دائمی به دلیل اختلال عملکرد گره سینوسی پس از جراحی قلب 2.87٪ و کاشت ضربان­ساز دائمی در ماه اول پس از جراحی 2.707٪ بود. در میان چهار گروه مداخله اصلی، شامل جراحی‌های دریچه، میز، میز دریچه و جراحی ترکیبی، جراحی میز با بیشترین شیوع همراه بود. ارتباط معنی­ داری بین کاشت ضربان­ساز دائمی و سن، جنسیت، زمان بای­ پس قلبی - ریوی یا زمان کراس کلمپ آئورت مشاهده نشد. بر اساس نتایج این مطالعه که در مجله Frontiers in Cardiovascular Medicine به چاپ رسیده است نشان داد که، بیمارانی که تحت روش‌های میز و میز دریچه قرار می‌گیرند در معرض خطر بالاتر اختلال عملکرد گره سینوسی پس از عمل قرار دارند، در حالی که جراحی دریچه به تنهایی کمترین شیوع کاشت ضربان­ساز دائمی را داشت.

 doi: 10.3389/fcvm.2023.1091312

تهییه و تنظیم: امین محسن زاده