اثرات توانبخشی قلبی بر بیومارکرهای التهابی در بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی ناپایدار به دنبال مداخله عروق کرونر از راه پوست: یک مطالعه کنترل شده تصادفی
بیماری های قلبی عروقی عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) که تحت مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) قرار می‌گیرند، نسبت به عوارض مختلف قلبی عروقی، از جمله مرگ قلبی، انفارکتوس میوکارد (MI)، تنگی مجدد داخل استنت و کاهش تحمل ورزش، آسیب‌پذیر هستند. به نظر می رسد چندین نشانگر التهابی (یا نشانگرهای زیستی) در خون، مانند پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (hs-CRP)، نسبت نوتروفیل به لنفوسیت (NLR) و نسبت پلاکت به لنفوسیت (PLR) با افزایش خطر قلبی عروقی مرتبط است و همچنین مطالعات نشان داده اند که NLR و PLR بالا نشان دهنده التهاب مزمن هستند.
دستورالعمل ها، بازتوانی قلبی (CR) را در بیمارانی که تحت روش های مختلف قلبی عروقی مانند PCI، جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) و جراحی های دریچه قرار می گیرند، توصیه می کنند. اصطلاح "توانبخشی قلبی" به مداخلات هماهنگ و چند رشته ای با تمرکز بر جلسات ورزشی و اصلاح فیزیولوژیکی و عوامل خطر اشاره دارد. به نظر می رسد این مداخلات پیشرفت التهاب و متعاقب آن آترواسکلروز را بهبود می بخشد، در نتیجه بستری شدن در بیمارستان، عوارض و مرگ و میر را کاهش می دهد و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد. اطلاعات کمی در مورد پیامدهای احتمالی توانبخشی قلبی بر روی نشانگرهای التهابی مربوط به بیماری های ایسکمیک ناپایدار قلب (UIHD) وجود دارد. به همین منظور محمد آوادا و همکاران مطالعه ای با هدف بررسی این نشانگرهای التهابی پس از توانبخشی قلبی در بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی ناپایدار که تحت PCI قرار گرفتند، انجام دادند.
گروهی متشکل از 115 بیمار با PCI موفق به دلیل UIHD از ژانویه 2018 تا مارس 2021 در این مطالعه وارد شدند. هفتاد و هفت بیمار به طور تصادفی در گروه CR و 38 بیمار در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه CR تحت یک رژیم CR از پیش تعیین شده 12 هفته ای قرار گرفتند. نمونه خون در ابتدا و پیگیری در هفته 12 برای هر دو گروه گرفته شد.
از 115 بیمار، 33 بیمار زن بودند. میانگین سنی در گروه کنترل (53.5 سال) و در گروه CR (53 سال) بود. دو گروه از نظر ویژگی های پایه و مقادیر نشانگرهای التهابی قابل مقایسه بودند. در مقابل، در 12 هفته، ارزش نشانگر التهابی در گروه CR در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی کمتر بود. hs-CRP: 0.11 در مقابل 0.21 و NLR: 2.1 در مقابل 2.26 و PLR: 91.2821 در مقابل 92.600.
نتایج این مطالعه که در مجله ی Coronary Artery Disease در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که، سطح hs-CRP، نسبت NLR و PLR در بین بیماران پس از PCI مبتلا به بیماری‌های ایسکمیک ناپایدار پس از یک برنامه 12 هفته‌ای CR به طور قابل توجهی کاهش یافت، که نشان می‌دهد CR به طور مثبت التهاب را کاهش می‌دهد. در میان مطالعات موجود، این مطالعه اولین مطالعه ای است که اثر CR را بر بیومارکرهای التهابی در بیماران UIHD (با سطوح تروپونین منفی) ارزیابی می کند. بنابراین، می توان از آن به عنوان پایه ای برای مطالعات چند مرکزی آینده با جمعیت مطالعاتی UIHD بزرگتر استفاده کرد.
ارسال نظر