مرور سیستماتیک مدل‌های پیش‌بینی بالینی
پیش‌بینی پدیده no-reflow در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با صعود قطعه ST که تحت مداخله کرونری اولیه از راه پوست قرار می‌گیرند
انفارکتوس حاد میوکارد (MI) یکی از جدی‌ترین عوارض بیماری عروق کرونر است. انفارکتوس میوکارد با ارتفاع قطعه ST نوعی از سندرم کرونری حاد است که با میزان بالای بیماری‌زایی و مرگ‌ومیر همراه است. بنابراین، خونرسانی سریع مجدد میوکارد برای پیشگیری از رویدادهای نامطلوب عمده قلبی عروقی در بیماران STEMI ضروری است. مداخله کرونری اولیه از راه پوست (PCI) استراتژی اصلی خونرسانی سریع مجدد میوکارد برای بیماران STEMI محسوب می‌شود.
خون را برقرار کرد. وجود انسداد میکروواسکولار علیرغم باز بودن عروق اپی‌کاردیال به‌عنوان پدیده no-reflow (NRF) شناخته می‌شود. شیوع این پدیده بر اساس معیارهای تشخیصی مختلف بین ۲٪ تا ۶۰٪ تخمین زده شده است. NRF به طور مکرر با پیامدهای نامطلوب کوتاه‌مدت و بلندمدت پس از PCI مرتبط بوده است و می‌تواند باعث اندازه بزرگ‌تر انفارکتوس، نارسایی بطن چپ، آریتمی‌های بدخیم، پارگی قلب و مرگ‌ومیر منجر شود.
NRF را می‌توان با تکنیک‌های تصویربرداری مختلف تشخیص داد که رایج‌ترین آن‌ها آنژیوگرافی کرونری است. در این روش، درجه جریان TIMI کمتر از ۳ یا ۳ همراه با درجه بلش میوکارد (MBG) 0 تا 1 به‌عنوان NRF آنژیوگرافیک شناخته می‌شود. تشخیص دقیق‌تر NRF با استفاده از روش‌های تصویربرداری غیرتهاجمی مانند اکوکاردیوگرافی با کنتراست و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قلب با کنتراست (CMR) امکان‌پذیر است.
در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای NRF وجود ندارد، که اهمیت پیشگیری در مدیریت این پدیده را برجسته می‌سازد. اقدامات پیشگیرانه شامل استفاده از تکنیک‌های ایسکمی دوردست پس از خونرسانی سریع مجدد میوکارد، تجویز زودهنگام مهارکننده‌های IIb/IIIa، آسپیریشن ترومبوس، و دوز بالای آدنوزین داخل کرونری است.
به همین منظور رضا ابراهیمی و همکاران مطالعه‌ای سیستماتیک، با هدف بررسی شواهد موجود درباره مدل‌های پیش‌بینی پدیده NRF در بیماران STEMI که تحت PCI اولیه قرار می‌گیرند، انجام دادند.
مطالعاتی که مدل‌های پیش‌بینی بالینی برای پدیده NRF پس از PCI اولیه در بیماران STEMI توسعه داده بودند، وارد مطالعه شدند. استخراج داده‌ها با استفاده از چک‌لیست ارزیابی انتقادی و استخراج داده برای مرورهای سیستماتیک مطالعات مدل‌سازی پیش‌بینی (CHARMS) انجام شد. ابزار ارزیابی خطر سوگیری مدل پیش‌بینی (PROBAST) برای ارزیابی انتقادی مطالعات استفاده شد.
نتایج این مطالعه که در مجله ی Therapeutic Advances in Cardiovascular Disease در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که سه پیش‌بینی‌کننده شایع شامل سن، زمان کلی ایسکمی، و درجه جریان ترومبولیزیس در انفارکتوس میوکارد پیش از عمل بودند. بیشتر مطالعات وارد شده مدل‌های توسعه‌یافته خود را با روش‌های مختلفی مانند تقسیم تصادفی، بوت‌استرپینگ، و اعتبارسنجی متقابل به‌صورت داخلی اعتبارسنجی کردند. تنها سه مطالعه (۱۸٪) مدل خود را به‌صورت خارجی اعتبارسنجی کرده بودند. شش مطالعه (۳۷٪) نمودار کالیبراسیون را با یا بدون آزمون هاسمر-لمشو (Hosmer–Lemeshow) گزارش کردند و محدوده سطح زیر منحنی گزارش‌شده بین ۰.۶۴۸ تا ۰.۹۲۵ بود.
مدل‌های پیش‌بینی بالینی به فردی‌سازی مراقبت از بیماران STEMI با NRF پس از PCI اولیه کمک می‌کنند. از میان ۱۶ مطالعه بررسی شده، چهار مطالعه دارای خطر پایین سوگیری و نگرانی کم در رابطه با پرسش این مطالعه بودند که باید در مطالعات آینده با یا بدون به‌روزرسانی به‌صورت خارجی اعتبارسنجی شوند.
ارسال نظر