DLBCL شایع‌ترین نوع non-Hodgkin lymphoma است که هر سال افراد زیادی را درگیر می‌کند. تشخیص این بیماری معمولا با روش‌های تهاجمی مانند بیوپسی بافتی انجام می‌شود که خطراتی برای بیمار دارد. همچنین، ابزارهای پیش‌آگهی مانند IPI گاهی نمی‌توانند تفاوت‌های فردی در سیر بیماری را دقیق نشان دهند.

در این مطالعه سیستماتیک و متاآنالیز، پژوهشگران با بررسی صدها مقاله، نقش miRNAها را به عنوان بیومارکر ارزیابی کردند. miRNAها مولکول‌های کوچک non-coding RNA هستند که بیان ژن‌ها را تنظیم می‌کنند و می‌توانند به راحتی از خون، سرم یا بافت اندازه‌گیری شوند. این مولکول‌ها پایدار هستند و می‌توانند نشان‌دهنده وضعیت بیماری باشند، بدون نیاز به روش‌های پیچیده.

نتایج نشان داد که miRNAها دقت خوبی در تشخیص DLBCL دارند و می‌توانند بیماران را از افراد سالم جدا کنند. در بخش پیش‌آگهی، سطوح برخی miRNAها با بقای کلی (OS) و بقای بدون پیشرفت (PFS) مرتبط است. برای مثال، miR-21 در سطوح بالا اغلب با پیش‌آگهی بدتر همراه است، در حالی که miR-155 می‌تواند در تشخیص و پیش‌بینی مفید باشد. دیگر miRNAها مانند miR-125b، miR-130a و miR-150 نیز در مطالعات مختلف برجسته بودند و بسته به سطح‌شان، می‌توانند نشان‌دهنده خطر بالاتر یا پایین‌تر بیماری باشند.

این یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند که miRNAها می‌توانند در تشخیص زودهنگام، نظارت بر پیشرفت بیماری و ارزیابی اثربخشی درمان‌ها کاربرد داشته باشند. برای استفاده واقعی، مراکز درمانی می‌توانند این بیومارکرها را در آزمایش‌های روتین بگنجانند تا بقای بیماران افزایش یابد و درمان‌ها شخصی‌سازی شوند.