زمان عمل به‌عنوان یک نشانگر پیش‌آگهی برای عوارض پس از عمل جراحی در پیگیری سنگ‌شکنی کلیه از طریق پوست

هدف اصلی از PCNL، پاکسازی کامل سنگ از کلیه است. طبق دستورالعمل‌های انجمن اورولوژی اروپا، PCNL رویکرد اول برای سنگ‌های بزرگ‌تر از ۲ سانتی‌متر، چندگانه و سنگ‌های استاگورن کلیه است. علاوه بر این، توصیه شده است که سنگ‌های بزرگ‌تر از ۱ سانتی‌متر که در کالیس‌های قطب تحتانی قرار دارند، از طریق PCNL برداشته شوند. همچنین، PCNL به‌عنوان روش استاندارد طلایی برای مدیریت سنگ‌ها در دیورتیکول کالیس در نظر گرفته می‌شود. PCNL یک آسیب کلیوی درجه چهار کنترل‌شده است و خونریزی ممکن است در مراحل مختلف جراحی از جمله سوراخ کردن، گشاد کردن مسیر و تجزیه سنگ رخ دهد.

عوارض، بخش جدایی‌ناپذیر فرآیندهای PCNL هستند که بر نتایج جراحی، سلامت بیمار، هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی و کیفیت زندگی تأثیر می‌گذارند. در حالی که خونریزی در حین جراحی PCNL شایع است، نیاز به انتقال خون نادر است و میزان بروز کلی آن 7٪ است. عوارض پس از PCNL مانند تب و عفونت‌های مجاری ادراری رایج هستند و حدود 21٪ تا 39.8٪ از تمام عوارض منفی را شامل می‌شوند، در حالی که یوروسپسیس که اگرچه نادر است، خطر قابل‌توجهی دارد. سایر عوارض بالقوه مرتبط با PCNL شامل آسیب‌های ارگان‌ها (مانند کبد، طحال، دستگاه گوارش)، اضافه بار مایع داخل عروقی، نشت ادراری ناشی از فیستول کلیوی-پوستی، درد پس از عمل و ترومبوآمبولیسم است که علیرغم پیشرفت در تکنیک‌های جراحی و تجهیزات، همچنان ادامه دارند.

عوامل مختلفی در بروز عوارض پس از جراحی‌ها نقش دارند که شامل بیماری‌های همراه، مهارت جراح و متغیرهای مرتبط با بیمارستان است. در حالی که برخی عوامل غیرقابل تغییر هستند، برخی متغیرها مانند زمان عمل می‌توانند تغییر یابند. تأثیر زمان عمل بر عوارض جراحی توجه زیادی را جلب کرده است و فرآیندهای طولانی مدت به‌عنوان یک عامل خطر قابل تغییر برای مسائل پس از عمل مانند عفونت‌ها، سپسیس و مشکلات قلبی-ریوی شناخته شده‌اند. تحقیقات قبلی ارتباط بین زمان عمل و عوارضی مانند عفونت‌ها، ترومبوآمبولیسم، خونریزی و نکروز بافتی را مورد توجه قرار داده‌اند.

این مطالعه که در مجله‌ی Sage Journals در سال 2025 به چاپ رسیده است به ارزیابی تأثیر زمان عمل بر عوارض جراحی پس از PCNL می‌پردازد. علاوه بر این، تلاش شده است تا یک زمان محدود تعیین شود که پس از آن نرخ عوارض به طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد. فرض بر این است که نرخ عوارض پس از مدت طولانی‌تر جراحی افزایش می‌یابد.

این مطالعه شامل 165 بیمار با سن 18 تا 80 سال بود که سنگ‌های کلیوی به اندازه 2 سانتی‌متر یا بیشتر یا سنگ‌های بزرگ‌تر از 1 سانتی‌متر در قطب تحتانی، که از طریق سی‌تی‌اسکن بدون کنتراست تأیید شده بودند، داشتند. ویژگی‌های پایه، ویژگی‌های سنگ، زمان عمل و زمان بیهوشی ثبت شدند. مدل‌های رگرسیون لجستیک تنظیم شدند و توانایی زمان جراحی برای پیش‌بینی عوارض، عوارض عمده و سندرم پاسخ التهابی سیستمیک با استفاده از منحنی‌های مشخصه عملکرد گیرنده ارزیابی شد. تحلیل مساحت زیر منحنی مشخصه عملکرد گیرنده به‌عنوان یک شاخص کلی برای کیفیت استفاده شد.

از 165 بیمار ثبت‌نام‌شده، 157 نفر مورد ارزیابی قرار گرفتند (8 نفر به دلیل مشکلات داده‌های پیگیری و جراحی حذف شدند). گروه مطالعه شامل 115 مرد (73.2٪) و 42 زن (26.7٪) با میانگین سن 47.4 سال بود. تحلیل‌های چندمتغیره نشان داد که زمان‌های طولانی‌تر عمل و شاخص توده بدنی پایین‌تر با نرخ‌های بالاتر عوارض ارتباط داشتند. یک برش زمانی 65 دقیقه برای زمان عمل نشان داد که 96.8٪ از عوارض را با دقت پیش‌بینی می‌کند. علاوه بر این، 47.8٪ از بیماران پس از عمل به سندرم پاسخ التهابی سیستمیک مثبت بودند و نشان داده شد که زمان عمل قادر به پیش‌بینی سندرم پاسخ التهابی سیستمیک نیست.

نتایج این مطالعه نشان داد که زمان عمل به‌عنوان یک عامل خطر بالقوه برای عوارض پس از سنگ‌شکنی کلیه از طریق پوست به نظر می‌رسد و کاهش زمان عمل می‌تواند از بروز عوارض پس از عمل جلوگیری کند.