اندوکاردیت عفونی یک بیماری جدی قلبی است که در آن عفونت به پوشش داخلی قلب و دریچه‌ها حمله می‌کند و می‌تواند منجر به مرگ، ناتوانی یا مشکلات طولانی‌مدت شود. این بیماری سالانه بین ۳ تا ۱۰ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر را در جهان مبتلا می‌کند و نرخ مرگ‌ومیر آن بین ۱۵ تا ۳۰ درصد است. در ایران، مانند بسیاری از کشورها، تشخیص دقیق آن چالش‌برانگیز است، به ویژه در مواردی که کشت خون یا بافت منفی است (یعنی باکتری در آزمایشگاه رشد نمی‌کند). این نوع اندوکاردیت "کشت منفی" نامیده می‌شود و اغلب به دلیل باکتری‌های سخت‌کشت مانند تروفرما ویپلی، کلامیدیا، لژیونلا، بروسلا و فرانسیسلا تالارنسیس رخ می‌دهد که تشخیص آن‌ها با روش‌های سنتی دشوار است. در این مطالعه که در مرکز قلب تهران انجام شد، پژوهشگران ۱۴۶ نمونه بافت دریچه قلب از بیمارانی را بررسی کردند که بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ عمل تعویض دریچه داشتند و علائم بالینی و بافتی عفونت را نشان می‌دادند، اما کشت آن‌ها منفی بود. این بیماران شامل ۸۷ مرد (میانگین سن ۵۰ سال) و ۵۹ زن (میانگین سن ۵۳ سال) بودند. برای مقایسه، ۵۰ نمونه از دریچه‌های غیرعفونی نیز بررسی شد که همه منفی بودند.

روش کار ساده اما پیشرفته بود: بافت‌های پارافین‌شده را برش دادند، DNA باکتری‌ها را استخراج کردند و با استفاده از تست qPCR (یک روش سریع و دقیق برای شناسایی DNA) به دنبال شش باکتری خاص گشتند. برای تایید گونه‌ها، از تحلیل توالی ژن ۱۶S rRNA استفاده کردند. نتایج نشان داد که تروفرما ویپلی در ۱۰ نمونه (حدود ۷ درصد)، کلامیدیا در ۶ نمونه (۴ درصد، که یکی از آن‌ها کلامیدیا پسیتاسی بود) و لژیونلا در ۳ نمونه (۲ درصد) وجود دارد. هیچ موردی از بروسلا یا فرانسیسلا یافت نشد. تحلیل آماری هیچ ارتباط معناداری بین سن، جنس یا عوامل دیگر با حضور این باکتری‌ها نشان نداد.

این یافته‌ها اهمیت زیادی دارند زیرا نشان می‌دهند که این باکتری‌ها می‌توانند عامل پنهان عفونت قلبی باشند و تشخیص زودهنگام آن‌ها با روش‌های مولکولی می‌تواند جان بیماران را نجات دهد. برای مثال، تروفرما ویپلی عامل بیماری ویپل است که اگر درمان نشود، کشنده است. کلامیدیا و لژیونلا نیز می‌توانند از طریق تماس با حیوانات یا آب آلوده منتقل شوند. در بحث مقاله، پژوهشگران تاکید می‌کنند که در ایران، پزشکان عفونی، قلب‌شناسان و مسئولان بهداشت باید به این باکتری‌ها بیشتر توجه کنند، زیرا تشخیص دیرهنگام می‌تواند منجر به مرگ شود. همچنین، پیشنهاد می‌کنند که تست‌های مولکولی را با بررسی بافتی ترکیب کنند تا نتایج دقیق‌تر باشد.