گزارش یک مورد
باقیمانده ماده حاجب در کلاهک یخی طی ایزولاسیون وریدهای ریوی با استفاده از ابلیشن بالون کرایو
ابلیشن کرایوبالون (CB) یک روش ایمن و مؤثر برای ایزولاسیون وریدهای ریوی (PVI) در درمان فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسمال (AF) است. در بیمارانی که از فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسمال رنج میبرند و علیرغم درمان دارویی همچنان علائم دارند، PVI میتواند با درجه توصیه کلاس I در نظر گرفته شود. PVI را میتوان با تکنولوژی ابلیشن کرایوبالون یا ابلیشن رادیوفرکوئنسی (RFA) انجام داد و در این میان، CB بهعنوان یک روش ابلیشن با اثربخشی بالینی مشابه RFA شناخته شده است.

برخی از عوارض جانبی مانند پریکاردیت و تامپوناد در ابلیشن کرایوبالون کمتر از RFA مشاهده میشود، اما سایر عوارض جانبی (مانند آمبولی، حوادث عروقی مغزی، آسیب به ورید و شریان فمورال، فیستول دهلیزی-مروی) در هر دو روش مشابه است. در طول ابلیشن کرایوبالون، ممکن است یک "کلاهک یخی" رنگی به دلیل ماده حاجب بر روی بالون تشکیل شود که معمولاً قبل از تخلیه بالون ذوب میشود. با این حال، اگر این کلاهک یخی همراه با ماده حاجب پس از تخلیه بالون باقی بماند، ممکن است وارد گردش خون سیستمیک شود. گزارشهای محدودی درباره باقیماندن کلاهک یخی رنگی ماده حاجب منتشر شده است، اما تاکنون مطالعات گستردهای در این زمینه انجام نشده است. علت اصلی این پدیده و راههای پیشگیری از آن همچنان مبهم هستند.
احمد یمینیشریف و همکاران در سال 2025 در مجله Journal of Cardiothoracic Surgery، یک مورد جالب گزارش میکنند که در آن باقیماندن کلاهک یخی رنگی ماده حاجب در ورید ریوی فوقانی چپ (LSPV) مشاهده شده و همچنین در ورید ریوی فوقانی راست (RSPV) این کلاهک یخی در طی مرحله تخلیه بالون پایدار باقی مانده و طی چند ثانیه پس از تخلیه بالون بهتدریج از بین رفته است.
یک زن ۷۰ ساله با سابقه فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسمال مقاوم به دارو، کاندید ایزولاسیون وریدهای ریوی با استفاده از روش ابلیشن کرایوبالون بود. قبل از انجام این روش، اکوی ترانسازوفاژیال انجام شد و هیچ لختهای مشاهده نشد. ابلیشن کرایوبالون با استفاده از کاتتر بالونی POLARx-TM با قطر ۲۸ میلیمتر انجام شد. فناوری پیشرفته POLARx بالونی با اندازه پایدار ۲۸ میلیمتر را در طول مراحل تورم و ابلیشن فراهم میکند.
این روش تحت آرامبخشی عمیق با تزریق بولوس میدازولام و فنتانیل انجام شد. سه دسترسی وریدی از طریق ورید فمورال راست ایجاد شد: یکی برای شیت ترانسسپتال و دیگری برای قرار دادن کاتترها در سینوس کرونری و ورید اجوف فوقانی جهت تحریک عصب فرنیک راست. سپس، دسترسی ترانسسپتال به دهلیز چپ با استفاده از سوزن استاندارد از طریق شیت Agilis انجام شد. پس از ایجاد دسترسی ترانسسپتال، شیت Agilis با شیت ابلیشن کرایوبالون جایگزین شد. سپس کاتتر بالونی POLARx-TM به صورت متوالی در هر دهانه ورید ریوی قرار داده شد. برای تأیید انسداد مناسب دهانه هر ورید ریوی، ماده حاجب از طریق نوک کاتتر تزریق شد.
در طول انجام PVI ورید ریوی فوقانی چپ، بلافاصله پس از تخلیه بالون (با زمان TTI برابر ۴۰ ثانیه)، باقیماندن کلاهک یخی رنگی همراه با ماده حاجب مشاهده شد که از بالون POLARx-TM به دهلیز چپ، سپس به بطن چپ و نهایتاً به آئورت نزولی منتقل شد. بیمار هیچ عارضهای مرتبط با باقیماندن این تشکیل یخی نداشت. علاوه بر این، در طول فاز انجماد در ورید ریوی فوقانی راست (RSPV)، تشکیل یخ همراه با ماده حاجب در نوک بالون متورم مشاهده شد. این کلاهک یخی در تمام فاز ذوب بالون پایدار باقی ماند و طی چند ثانیه پس از تخلیه بالون به تدریج از بین رفت. با توجه به ثبات وضعیت بیمار، این روش ادامه یافت و هر چهار ورید ریوی ایزوله شدند. هیچ عارضهای در حین و پس از انجام این روش مشاهده نشد. بیمار صبح روز بعد در وضعیت عمومی خوب مرخص شد.
ارسال نظر