متاآنالیز از کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده
تحلیل روند زمانی نتایج بالینی برای بالون‌های پوشیده از دارو در مقابل استنت‌های آزادکننده دارو در بیماران مبتلا به تنگی مجدد کرونری
تنگی مجدد درون استنت کرونری (ISR) ناشی از هایپرپلازی نئوانتیمال یا آترواسکلروز جدید، همچنان یک چالش مهم پس از مداخلات کرونری از راه پوست (PCI) باقی مانده است و اجماعی در مورد استراتژی بهینه بازسازی عروق وجود ندارد. به همین منظور آرمان سلطانی مقدم و همکاران نتایج PCI برای ISR را با استفاده از بالون‌های پوشیده از دارو (DCB) و استنت‌های آزادکننده دارو (DES) مقایسه و روند زمانی نتایج بالینی آنها را بررسی کردند.
پایگاه‌های داده PubMed، Embase، Scopus و Cochrane Library تا ماه مه 2024 جستجو شدند. کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده که DCB را در مقابل DES در بیماران با ISR کرونری مقایسه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. نتیجه اصلی بازسازی عروق در ضایعه هدف (TLR) بود. نتایج ثانویه شامل مرگ‌ومیر کلی، انفارکتوس میوکارد (MI)، ترومبوز استنت و کاهش قطر داخلی دیرهنگام (LLL) بود. مدل‌های اثرات تصادفی برای تحلیل نتایج در بازه‌های زمانی یک‌ساله و بیش از یک سال استفاده شدند. تحلیل متا-رگرسیون برای بررسی اثر سن، جنسیت، سابقه دیابت، پرفشاری خون، دیس‌لیپیدمی، سیگار کشیدن و کسر جهشی بر تمام نتایج با استفاده از مدل‌های اثرات مختلط به کار رفت.
ده مطالعه وارد این بررسی شدند که بیماران به دو گروه DCB و DES تقسیم شده بودند. نتایج این مطالعه که در مجله Circulation در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که بروز بازسازی عروق در هر دو گروه طی یک سال و بیشتر از یک سال مشابه بود. خطرات مرگ‌ومیر کلی، انفارکتوس میوکارد و ترومبوز استنت نیز بین دو گروه در بازه‌های زمانی یک‌ساله و بیش از یک‌ساله مشابه بودند. در پیگیری آنژیوگرافیک 6 تا 9 ماهه، DCB با کاهش اندک و غیرمعنی‌دار در کاهش قطر داخلی دیرهنگام در مقایسه با DES همراه بود. تحلیل متا-رگرسیون نشان داد که شیوع بالاتر دیابت با افزایش خطر بازسازی عروق در یک سال پس از استفاده از DCB در مقایسه با DES همراه بود. همچنین، جنس مذکر با افزایش کاهش قطر داخلی دیرهنگام در DCB نسبت به DES مرتبط بود. هیچ ارتباطی بین سایر ویژگی‌های پایه و نتایج بالینی اندازه‌گیری‌شده یافت نشد.
ارسال نظر