تأثیر مصرف سیگار بر پیامدهای سکته قلبی با ارتفاع ST پس از مداخله اولیه عروق کرونر از راه پوست در کلانشهر تهران
سیگار یک عامل خطر قابل اصلاح و شناخته شده برای بیماری عروق کرونر (CAD) با عوارض و مرگ و میر قابل توجه است. اگرچه اثرات نامطلوب سیگار به خوبی ثابت شده است، شواهدی مبنی بر «پارادوکس سیگاری» بیش از 40 سال پیش ظاهر شد، زمانی که گزارش شد که به دنبال انفارکتوس حاد میوکارد (MI)، افراد سیگاری به طور متوسط نرخ بقای طولانی‌تری نسبت به غیرسیگاری‌ها داشتند. این پیامد پس از MI حاد تا حدی به سن کمتر سیگاری‌ها، بیماری‌های همراه کمتر و بار ترومبوز بیشتر در آنها نسبت داده می‌شد. بعدها، تحقیقات مختلفی که در دوران ترومبولیتیک انجام شد نیز این پدیده را توصیف کرد.
مطالعات اخیر بر روی بیمارانی که با مداخله اولیه عروق کرونری از راه پوست (PPCI) درمان شده‌اند، کمتر این موضوع را تایید کرده است. بنابراین، پدیده «پارادوکس سیگاری» اعم از وجود یا عدم وجود آن در جمعیت ایران نامشخص است. این در حالی است که بر اساس جدیدترین مطالعه جهانی (GBD)، ایران بالاترین شیوع مرگ ناشی از بیماری ایسکمی قلبی را در جهان دارد. برای بررسی این ارتباط بابک گرایلی و همکاران مطالعه ای با هدف تعیین تأثیر استعمال دخانیات بر پیامدهای بالینی یک ساله انفارکتوس میوکارد با ارتفاع ST پس از مداخله اولیه عروق کرونری از راه پوست (PPCI) در یک داده ی بزرگ از جمعیت ایران انجام دادند.
در مجموع 3087 بیمار مبتلا به STEMI حاد که بین سال‌های 2013 تا 2018 تحت PPCI قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند. وضعیت سیگار کشیدن بیماران بر اساس سابقه خود گزارش شده تعیین و به دو گروه سیگاری فعلی و غیر سیگاری طبقه بندی شد. داده های بالینی و آنژیوگرافی از رجیستری مرکز قلب تهران جمع آوری شد. پیامد اولیه یک ساله ی حوادث نامطلوب قلبی و عروق مغزی (MACCE) بود و اثر سیگار بر MACCE با استفاده از مدل کاکس ارزیابی شد.
جامعه مورد مطالعه، 1967 (63.7%) غیر سیگاری و 1120 (36.3%) سیگاری بودند. افراد غیر سیگاری (5.3٪) نسبت به افراد سیگاری نرخ بالاتری از CABG قبلی و همچنین سابقه بالاتری از عوارض جانبی، از جمله سابقه دیابت (46.0٪)، فشار خون بالا (52.7٪) و چربی خون (55.4٪) داشتند و همچنین افراد سیگاری قطر رگ بالاتری نسبت به افراد غیر سیگاری داشتند.MACCE در طی یک سال در افراد سیگاری به طور قابل توجهی کمتر از افراد غیر سیگاری بود با این حال، پس از تنظیم برای عوامل مخدوش کننده، HRs برای MACCE در افراد سیگاری مشابه افراد غیر سیگاری بود.
نتایج این مطالعه که در سال 2024 در مجله ی Frontiers in Emergency Medicine به چاپ رسید نشان داد که سیگار تأثیر معنی‌داری بر پیامدهای بالینی یک ساله بیماران STEMI پس از PPCI در جمعیت ایرانی ندارد. این مطالعه اولین مطالعه در نوع خود بود که به بررسی تأثیر سیگار بر بیماران STEMI در ایران می پرداخت و نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه را برجسته می کند.
ارسال به دوستان