دیابت نوع 2 یکی از شایع‌ترین بیماری‌هاست که اغلب با مشکلات قلبی-عروقی همراه می‌شود. حدود 33 درصد بیماران دیابتی دچار بیماری‌های قلبی هستند و این مسئله بار سنگینی بر سلامت جهانی تحمیل می‌کند. مهارکننده‌های DPP-4 داروهای خوراکی هستند که با افزایش هورمون‌های مفید، قند خون را بدون خطر افت شدید کنترل می‌کنند. این داروها نه تنها وزن را افزایش نمی‌دهند، بلکه خطر هیپوگلیسمی (افت قند) را هم کم می‌کنند.

تحقیقات جهانی نشان می‌دهد از سال 2006 تا حالا، بیش از 1337 مقاله علمی در مورد تاثیر این داروها روی نتایج قلبی منتشر شده. تعداد مقالات در سال 2018 به اوج رسید (153 مقاله) و بعد کمی کاهش یافت، اما همچنان سالانه حدود 80 تا 110 مقاله جدید می‌آید. ایالات متحده با 449 مقاله پیشتاز است، بعد ژاپن (180) و چین (135). دانشگاه‌های هاروارد و تورنتو بیشترین سهم را دارند.

نویسندگان برجسته مثل دارن مک‌گوایر (با 34 مقاله) و روری هولمن روی این موضوع کار کرده‌اند. مجلات کلیدی شامل Cardiovascular Diabetology و Diabetes Obesity & Metabolism هستند. کلمات پرتکرار در مقالات: نارسایی قلبی (264 بار)، نتایج قلبی-عروقی، خطر و مرگ‌ومیر.

تحقیقات نشان می‌دهد این داروها می‌توانند در درمان مبتنی بر اینکرتین (هورمون‌های روده) مفید باشند و ایمنی قلبی را افزایش دهند. موضوعات جدید مثل فیبریلاسیون دهلیزی در سال‌های اخیر بیشتر بررسی شده. مثلا داروهایی مثل سیتاگلیپتین (336 مقاله) و لیناگلیپتین بیشترین توجه را داشته‌اند.

برای بیماران دیابتی، این یعنی امیدواری بیشتر: این داروها نه تنها دیابت را کنترل می‌کنند، بلکه ممکن است خطر حمله قلبی، نارسایی قلبی و مرگ را کم کنند. همیشه درمان شخصی‌سازی‌شده بهترین است. این مطالعه تاکید می‌کند که تمرکز تحقیقات روی کاهش عوارض قلبی در دیابتی‌هاست تا زندگی بهتری برای بیماران فراهم شود.