مطالعه موردی به منظور بررسی اثرات دهانشویه کلرهگزیدین بر سطح سیتوکین های سرم در کودکان مبتلا به آسم

در آسم، پاتوفیزیولوژی بیماری توسط پاسخ ایمنی مرتبط با سلول T هدایت می‌شود که در آن سلول‌های Th2 نقش کلیدی در میانجی‌گری بیش از حد پاسخ‌دهی راه هوایی و التهاب راه‌های هوایی دارند. لنفوسیت‌های فعال، سیتوکین‌های خاصی را آزاد می‌کنند، از جمله اینترلوکین-4 (IL-4)، اینترلوکین-5 (IL-5)، اینترلوکین-6 (IL-6)، اینترلوکین-9 (IL-9) و اینترلوکین-13 (IL-13). از سوی دیگر، اینترلوکین های 4، 5 و 13 به عنوان سیتوکین های اصلی در حملات آسم و فعال سازی ائوزینوفیل ها، نقش اساسی در پاتوژنز آسم دارند. کودکان مبتلا به اختلالات مزمن پزشکی مانند آسم که نیاز به داروی طولانی مدت دارند، به دلیل استفاده از شربت های قند، کورتون ها و آرام بخش هایی که ترشح بزاق را کاهش می دهند، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری های دندانی هستند و بنابراین در موارد خفیف و متوسط ​​آسم، جریان بزاق کاهش می یابد. افزایش پوسیدگی و التهاب لثه،ناهنجاری های فک بالا و بیماری پریودنتال را می توان در کنار علائم عمومی مشاهده کرد. به همین منظور سعید صدر و همکاران مطالعه ایی را جهت بررسی اثرات دهانشویه کلرهگزیدین بر سطح سیتوکین های سرم در کودکان مبتلا به آسم انجام دادند.

در این مطالعه 375 کودک مبتلا به آسم به دو گروه با استفاده یا عدم استفاده از کلرهگزیدین تقسیم شدند. نمونه خون گرفته شد و سیتوکین ها با روش الایزا اندازه گیری شد. از 375 بیمار، 17 بیمار از مطالعه خارج شدند. در این مطالعه 171 مرد و 187 زن شرکت کردند که 180 بیمار در گروه آسم و 178 بیمار در گروه آسم/کلرهگزیدین بودند. نتایج این مطالعه که در BMC Research Notes در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که استفاده از کلرهگزیدین به عنوان دهانشویه در کودکان مبتلا به آسم تأثیری بر سطوح سیتوکین های نوع 2 (IL-4، IL-5 و IL-13) در سرم ندارد و همچنین استفاده از کلرهگزیدین به عنوان دهانشویه می تواند بی خطر باشد و ممکن است از طریق مکانیسم التهابی آلرژی و سیتوکین های نوع 2 باعث حمله آسم نشود.

doi:10.1186/s13104-024-06831-7

تهیه و تنظیم: امین محسن زاده