سطح سرمی نشانگرهای زیستی جدید تری متیل آمین N-اکسید و کینورنین با سندرم متابولیک بزرگسالان و اجزای آن مرتبط است: یک مطالعه مورد-شاهدی از کوهرت TEC
سازمان بهداشت جهانی (WHO) سندرم متابولیک (MetS) را به عنوان یک حالت پاتولوژیک متشکل از چاقی، مقاومت به انسولین، فشار خون بالا، سطح چربی بالا و نسبت دور کمر به باسن (WHR) تعریف می‌کند. سندرم متابولیک در صورتی رخ می دهد که حداقل سه مورد از پارامترهای ذکر شده در بالا مشاهده شود. بر اساس داده های مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS)، شیوع سندرم متابولیک در نوجوانان بالغ در ایران 24 درصد در زنان و 42 درصد در مردان است. علاوه بر این، کل بروز سندرم متابولیک در افراد 20 سال و بالاتر 550.9 در هر 10000 نفر و برای مردان 794.2 در 10000 و برای زنان 443.5 در 10000 نفر بود.
متغیرهای متعددی مانند التهاب مزمن، اختلالات اتونومیک و استرس اکسیداتیو با علت سندرم متابولیک مرتبط هستند. تحقیقات اپیدمیولوژیک نشان می دهد که تغییر میکروبیوتای روده ممکن است در پاتوژنز سندرم متابولیک نقش داشته باشد. دیس بیوز می تواند بر تری متیل آمین N-اکسید (TMAO) ، یک متابولیت مشتق شده از میکروبیوتای روده و همچنین مسیرهای کینورنین (KP) تاثیر بگذارد که به عنوان یک نشانگر جدید برای پیش بینی اولیه بیماری های مزمن شناخته می شوند. از این رو، عطیه میرزابابایی و همکاران مطالعه ای با هدف بررسی ارتباط بین KYN و TMAO با سندرم متابولیک و اجزای آن انجام دادند.
این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 250 بزرگسال 18 سال و بالاتر در مطالعه هم‌گروهی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تهران (TUMS) در مرحله پایه انجام شد. داده‌ها در مورد دریافت‌های غذایی با استفاده از پرسشنامه معتبر بسامد غذایی مبتنی بر ظرف (FFQ) جمع‌آوری شد و دریافت‌های رژیمی نیتریت و نیترات با استفاده از FFQ با 144 پرشش برآورد شد. سندرم متابولیک بر اساس معیارهای NCEP ATP تعریف شد. پروفایل های سرمی TMAO و KYN با پروتکل استاندارد اندازه گیری شد.
نتایج این مطالعه که در مجله ی Frontiers in Nutrition در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که میانگین سطح TMAO و KYN در افراد مبتلا به سندرم متابولیک 49.51 pg/mL و 417.56 nmol/l بود و سطوح بالای (≥30.39 pg/mL) TMAO با سندرم متابولیک مستقیماً همبستگی داشت. پس از تعدیل عوامل مخدوش کننده، شانس سندرم متابولیک در افراد 2.37 برابر افزایش یافت و همچنین، سطوح بالای KYN شانس سندرم متابولیک را 1.48 برابر افزایش داد که از نظر آماری معنی‌دار بود. سطوح بالای TMAO در مقایسه با گروه مرجع، شانس هیپرتری گلیسیریدمی و HDL پایین را در مدل‌های خام و تعدیل‌شده افزایش داد. علاوه بر این، سطح بالای KYN با افزایش احتمال چاقی شکمی در ارتباط بود.
این مطالعه ارتباط مثبتی بین سطوح سرمی TMAO و KYN و سندرم متابولیک و برخی از اجزای آن را نشان داد. برای مکانیسم های اساسی و پیامدهای بالینی احتمالی، مطالعات آینده نگر در افراد سالم ضروری است.
ارسال به دوستان