پارامترهای مختلف مؤثر بر بارگذاری دارو بهینه‌سازی شدند و نمونه‌های اگزوزوم با توجه به خواص فیزیکوشیمیایی، دارویی و بیولوژیکی مشخص شدند. سمیت سلولی، سنجش خراش زخم و qPCR برای ژن های مرتبط با التهاب انجام شد. تنگی مجدد توسط آسیب کاروتید در مدل موش ایجاد و سپس اگزوزوم‌ها به صورت موضعی تجویز شدند. پس از 14 روز، حیوانات با سی تی آنژیوگرافی، مورفومتریک و آنالیزهای ایمونوهیستوشیمی مورد بررسی قرار گرفتند. وسترن بلات وجود نشانگرهای پروتئینی خاص در اگزوزوم ها و همچنین خصوصیات اگزوزوم های خالی و دارای SIR که ساختار گرد و در مقیاس نانو وزیکول بودند را تأیید کرد. در بین فرمول‌های تهیه‌شده، بازده به دام انداختن (EE) (توانایی برای به دام انداختن اجزای زیست فعال در داخل فاز لیپیدی را توصیف می کند) مورد نظر 76٪ با نسبت پروتئین: دارو 2:1 و انکوباسیون ساده به مدت 30 دقیقه در دمای 37 درجه سانتی‌گراد به دست آمد.

همچنین، فرمولاسیون بهینه حدود 30٪ از محتوای دارو را در 24 ساعت اول آزاد کرد و به دنبال آن رهش طولانی مدت برای چند روز انجام شد. مطالعات آزمایشگاهی، جذب و کارایی عملکردی فرمول بهینه شده را نشان داد. نتایج مطالعات in vivo که در سال 2024 در مجله ی Drug Delivery and Translational Research به چاپ رسید نشان داد که درصد تنگی مجدد به ترتیب زیر است:

سالین > اگزوزوم های خالی > اگزوزوم های بارگذاری شده با SIR. علاوه بر این، نشانگرهای Ki67، اکتین عضله صاف آلفا (α-SMA) و ماتریکس متالوپروتئیناز (MMP) در شریان‌های تحت درمان با اگزوزوم SIR کمتر بیان شد.

این یافته ها تایید کرد که SIR اگزوزومی می تواند یک استراتژی امیدوارکننده برای پیشگیری از تنگی مجدد باشد.

doi.org/10.1007/s13346-023-01390-z

تهییه و تنظیم: امین محسن زاده