از آنجایی که درگیری لت قدامی کمتر شایع است و ترمیم آن دشوارتر است، مطالعات کمتری تاریخچه طبیعی و گزینه های درمانی آن را بررسی کرده اند. به همین منظور پگاه بحیرایی و همکاران مطالعه ای را جهت بررسی تکنیک‌های جراحی برای ترمیم لت قدامی و نتایج آن، از جمله بقا، عمل مجدد و عود نارسایی را مورد بررسی قرار دادند.

یافته‌های برجسته این مطالعه که در مجله ی Hellenic Journal of Cardiology در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که ترمیم لت­چه قدامی با نتایج مشابهی در مقایسه با ترمیم لت­چه خلفی همراه است. در بین 87214 بیمار که بین سال های 2011 تا 2016 تحت عمل جراحی دریچه میترال قرار گرفتند، مرگ و میر ناشی از عمل تعدیل نشده 3.7 درصد برای تعویض و 1.1 درصد برای ترمیم بود. شایع ترین آسیب شناسی زمینه ای پرولاپس لت­چه (60.7٪) و میزان کلی ترمیم دریچه میترال 65.6٪ بود. تکنیک های ترمیم جراحی شامل آنولوپلاستی پروتز (94.3%)، برداشتن لت­چه (46.5%) و کاشت بند ناف مصنوعی (22.7%) بود. بنابراین، در صورت امکان، ترمیم، جراحی توصیه شده برای MR دژنراتیو لت­چه خلفی است، همانطور که در دستورالعمل‌های ESC/EACTS 2021 و ACC/AHA 2020 برای مدیریت بیماری دریچه‌ای قلب بیان شده است. لت­چه قدامی تقریباً در نیمی از بیماران مبتلا به MR دژنراتیو درگیر است. با توجه به پیچیدگی فنی ترمیم قدامی، جایگزینی به طور سنتی بر ترمیم در این موارد ارجحیت داده شده است.

مانند ترمیم لت­چه خلفی، حفظ دریچه طبیعی بسیاری از خطرات مربوط به جایگزینی دریچه مصنوعی مانند ترومبوآمبولی، اندوکاردیت و نیاز به عمل مجدد را کاهش می دهد. نکته مهمی که باید ذکر شود این است که نتایج ترمیم قدامی به شدت به مهارت‌ها، تجربه و تخصص جراحی بستگی دارد. بیمارانی که تحت ترمیم لت­چه قدامی در مراکز با حجم بالا و با تجربه قرار می‌گیرند، نتایج مطلوبی مشابه ترمیم خلفی دارند. در نهایت، مداخلات ترانس کاتتر مانند ترمیم لبه به لبه و کاشت دریچه ترانس کاتتر امروزه می توانند راه حل هایی را برای آسیب شناسی لت­چه قدامی بیماران و ریسک جراحی بالا یا منع کننده ارائه دهند.

doi:10.1016/j.hjc.2024.02.001

تهییه و تنظیم: امین محسن زاده