تأثیر پیش‌آگهی بیماری مزمن انسدادی ریه بر نتایج کوتاه‌مدت و بلندمدت پس از عمل پیوند عروق کرونر

در مقالات علمی تفاوت‌هایی در خصوص نقش دقیق COPD در رابطه با نتایج کوتاه‌مدت بیماران تحت CABG وجود دارد. برخی از مطالعات پیشنهاد کرده‌اند که COPD عامل خطر برای مرگ‌ومیر کوتاه‌مدت نیست، در حالی که برخی دیگر ارتباط معناداری بین این بیماری و افزایش خطر مرگ‌ومیر کوتاه‌مدت یافته‌اند. همچنین، به خوبی مشخص شده است که COPD با افزایش خطر نارسایی تنفسی، نارسایی کلیوی، ذات‌الریه، سکته مغزی و عفونت زخم پس از CABG همراه است. علاوه بر این، مطالعات نشان داده‌اند که COPD پیش‌بینی‌کننده مرگ‌ومیر بلندمدت است.

با وجود این یافته‌ها، شواهد موجود در کشورهای در حال توسعه مانند ایران محدود است. سیستم بهداشتی منحصر به فرد ایران، ویژگی‌های جمعیتی و شیوع عواملی چون سیگار کشیدن و آلودگی هوا می‌تواند باعث الگوهای متفاوت COPD و عوارض آن شود و بر تعامل بین COPD و نتایج CABG تأثیر بگذارد. به‌عنوان مثال، آلودگی هوای بالا در ایران، که یکی از عوامل اصلی COPD است، به همراه دسترسی محدود به مراقبت‌های تخصصی پس از عمل جراحی می‌تواند تأثیر بیماری را بر نتایج جراحی تشدید کند. علاوه بر این، تفاوت‌ها در تکنیک‌های جراحی، مراقبت‌های پس از عمل و همراهی بیماری‌های زمینه‌ای بین کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه می‌تواند بر نتایج بیماران تأثیر بگذارد. در این زمینه، نابرابری‌های بهداشتی در مناطق روستایی نسبت به شهری و محدودیت منابع برای مدیریت بیماری‌های مزمن چالش‌های اضافی را ایجاد می‌کند. این عوامل بر لزوم داده‌های منطقه‌ای برای اطلاع‌رسانی به عمل بالینی و سیاست‌های بهداشتی در ایران تأکید دارند.

این مطالعه که در مجله‌ی Scientific Reports در سال 2025 به چالپ رسیده با تمرکز بر جمعیت ایرانی، شکاف مهمی در مقالات علمی را پر می‌کند. با استفاده از روش‌های آماری پیشرفته همچون وزن‌دهی بر اساس احتمال معکوس و تطابق امتیازهای گرایش، هدف این مطالعه ارائه برآوردهای معتبر و قابل‌اعتماد از تأثیر COPD بر نتایج جراحی است. این یافته‌ها درک ما از چالش‌های منحصر به فرد بیماران در کشورهای در حال توسعه را بهبود می‌بخشد و استراتژی‌های مبتنی بر شواهد برای بهبود مراقبت‌ها را اطلاع‌رسانی می‌کند. در نهایت، این تحقیق به پیشرفت تصمیم‌گیری بالینی و بهینه‌سازی نتایج بیماران مبتلا به CABG تحت CABG در محیط‌های با منابع محدود کمک خواهد کرد.

این مطالعه یک مطالعه مقطعی مبتنی بر داده‌ها و به‌صورت گذشته‌نگر است که شامل افرادی می‌شود که بین سال‌های 2009 تا 2016 تحت عمل CABG قرار گرفتند. داده‌ها در مورد ویژگی‌های دموگرافیکی بیمار، عوامل حین عمل و نتایج پس از عمل جمع‌آوری شد. از مدل خطر نسبی کاکس با وزن‌دهی بر اساس احتمال معکوس (IPW) و تطابق امتیازهای گرایش (PSM) برای ارزیابی تأثیر تنظیم‌شده بیماری COPD بر مرگ‌ومیر 30 روزه و درازمدت و حوادث قلبی و عروقی و مغزی عمده (MACCE) استفاده شد. علاوه بر این، تأثیر بیماری COPD در افراد سیگاری و غیرسیگاری بر نتایج کوتاه‌مدت و بلندمدت بررسی گردید. تحلیل حساسیت با استفاده از جایگزینی چندگانه انجام شد. در این مطالعه، 17,315 بیمار شامل 629 بیمار مبتلا به COPD (میانگین سنی 69 سال) برای مدت 8.25 سال به صورت میانگین پیگیری شدند. اگرچه COPD خطر مرگ‌ومیر 30 روزه و خطر MACCE را افزایش نداد، مدل‌ها نشان دادند که بیماران مبتلا به COPD به‌طور معناداری در معرض خطر بالاتری از مرگ‌ومیر بلندمدت و MACCE پس از عمل CABG هستند. پس از استفاده از جایگزینی چندگانه، نسبت خطر مرگ‌ومیر و MACCE در تحلیل IPW همچنان معنادار باقی ماند. این نتایج نشان می‌دهد که بیماری COPD مستقل از وضعیت سیگار کشیدن، به‌طور قابل‌توجهی مرگ‌ومیر بلندمدت و MACCE پس از CABG را افزایش می‌دهد.