بروز و پیش بینی کننده های فیبریلاسیون دهلیزی با شروع جدید در انفارکتوس میوکارد با افزایش ارتفاع ST: یک مطالعه تک مرکزی
فیبریلاسیون دهلیزی (AF) یک آریتمی شایع است که به دنبال انفارکتوس میوکارد با افزایش ارتفاع ST رخ می دهد و می تواند به طور قابل توجهی بر نتایج بالینی تأثیر بگذارد. فیبریلاسیون دهلیزی با شروع جدید (NOAF) یک عارضه مکرر است که در 3.6 تا 5.3 درصد از بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با افزایش ارتفاع ST به دنبال مداخله اولیه کرونری از راه پوست (PCI) رخ می دهد که با پیامدهای پیش آگهی بدتری همراه است و با افزایش عوارض داخل بیمارستانی و مرگ و میر همراه بوده است. چندین عامل پیش بینی کننده برای ایجاد NOAF شناسایی شده است، از جمله سن، سکته قبلی، انفارکتوس میوکارد (MI)، بیماری مزمن کلیه (CKD) و بلوک کامل دهلیزی بطنی. علاوه بر پیش‌بینی‌کننده‌های فردی، سیستم‌های امتیازدهی خطر مانند امتیاز CHA2DS2-VASc به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های بالقوه پیامدهای قلبی عروقی در بیماران مبتلا به NOAF پیشنهاد شده‌اند.
با این وجود، داده‌های موجود هنوز محدود است و نیاز به تحقیقات بیشتر برای تهیه فهرستی جامع از پیش‌بینی‌کننده‌ها برای NOAF دارد. برخی از مطالعات نقش توزیع پلاکت، توزیع گلبول های قرمز و سایر نشانگرهای التهابی را در بیماری عروق کرونر برجسته کردند. این مطالعات در مجموع بر نقش مهم التهاب در پاتوژنز و پیشرفت بیماری‌های قلبی عروقی و سایر شرایط مرتبط تاکید می‌کنند. بنابراین، درک نقش التهاب در بیماری های قلبی عروقی، منطق قوی برای بررسی عوامل مرتبط با NOAF پس از STEMI فراهم می کند.
به همین منظور بهروز زارعی و همکاران مطالعه ای جهت بررسی بروز و پیش‌بینی‌کننده‌های AF به دنبال STEMI در بیماران و همچنین ارتباط آن با حوادث نامطلوب قلبی و عروقی مغزی (MACCE) انجام دادند.
این بررسی یک مطالعه کوهورت گذشته‌نگر بود که شامل تمام بیماران STEMI که بین سال‌های 2016 تا 2020 تحت کد 247 به مرکز قلب تهران مراجعه و یک سال پیگیری را تکمیل کردند، انجام شد. بیماران بر اساس ایجاد AF در طول پیگیری به دو گروه تقسیم شدند و ویژگی های پایه و بالینی آنها مقایسه و از مدل‌های رگرسیون چند متغیره برای شناسایی پیش‌بینی‌کننده‌های MACCE استفاده شد.
از 3647 بیمار STEMI، 84 نفر (2.3%) دچار NOAF شدند. بیماران مبتلا به AF به طور قابل توجهی مسن تر بودند و سطوح پایین تر کلسترول، تری گلیسیرید، هموگلوبین و لیپوپروتئین با چگالی کم، اما قند خون ناشتا و کراتینین بالاتری داشتند. بیماران AF همچنین به احتمال بیشتری سابقه فشار خون، بیماری مزمن کلیوی، نارسایی احتقانی قلب و حوادث عروق مغزی داشتند. مدل رگرسیون لجستیک چند متغیره امتیاز CHA2DS2-VASc و CKD را به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های مستقل NOAF پس از مداخله اولیه کرونری از راه پوست شناسایی کرد. علاوه بر این، بروز MACCE در گروه AF بالاتر بود و AF به طور مستقل MACCE را با نسبت خطر 2.766 پیش بینی کرد.
نتایج این مطالعه که در مجله ی Health Science Reports در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که امتیاز CHA2DS2-VASc و وجود CKD می‌تواند به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های مفید NOAF در بین بیماران مبتلا به STEMI باشد.
ارسال نظر