بررسی پیامدهای کوتاه مدت و میان مدت بازتعبییه ی ریشه ی آئورت بدون اثر بر دریچه (روش دیوید)

این رویکرد اگرچه دوام بیشتری دارد، اما نیاز به مصرف ضد انعقاد مادام العمر توسط بیماران دارد که به ویژه در بیماران جوان تر مشکل ساز است. در سال 1992، دیوید و فایندل روش جدیدی به نام کاشت مجدد ریشه آئورت با حفظ دریچه (VSARR) را معرفی کردند که این مشکل را حل کرد. آنها جایگزینی ریشه آئورت و کاشت مجدد دریچه آئورت (AV) در پیوند لوله پروتز را پیشنهاد کردند. از آنجایی که AV با این روش حفظ می شود، بیماران نیازی به مصرف داروهای ضد انعقاد ندارند و خطر اندوکاردیت در مقایسه با جایگزینی ریشه کمتر است. به همین منظور عباس صالحی عمران و همکاران، مطالعه ای با هدف گزارش پیامدهای کوتاه‌مدت و میان‌مدت بیماران تحت VSARR و تجربه مرکز قلب تهران در این روش را انجام دادند.

چهل بیمار مبتلا به آنوریسم ریشه آئورت از سال 2010 تا 2022 در مرکز قلب تهران تحت VSARR قرار گرفتند. در این مطالعه به صورت گذشته نگر سوابق پزشکی این بیماران بررسی و داده های مربوطه استخراج شد.

جامعه مورد مطالعه شامل 31 مرد (77.5%) و 9 زن (22.5%)، با میانگین سنی 55.35 بود. یکی از بیماران پس از عمل جراحی در بیمارستان دچار بی ثباتی همودینامیک شد و به دلیل نارسایی چند عضوی فوت کرد.

در اکوکاردیوگرافی قبل از عمل، 25 بیمار (62.5%) شدید، 9 نفر (22.5%) متوسط ​​و شش نفر (15%) نارسایی آئورت خفیف داشتند. در اکو پیگیری بعد از عمل در بیمارستان، نارسایی آئورت بهبود یافت و هیچ بیماری نارسایی آئورت شدید نداشت. در معاینات اکو پس از یک سال، تنها هشت بیمار نارسایی آئورت متوسط ​​داشتند، در حالی که بقیه نارسایی آئورت خفیف داشتند.

نتایج این مطالعه که مجله ی Journal of Cardiothoracic Surgery در سال 2024 به چاپ رسید نشان داد که روش دیوید نتایج کوتاه‌مدت و میان‌مدت عالی در مرکز قلب تهران با تنها یک مرگ و میر در بیمارستان دارد. علاوه بر این، معاینات اکوکاردیوگرافی پس از حداقل یک سال پیگیری حاکی از بهبود قابل توجهی در نارسایی آئورت بود.